 |
T.C.
YARGITAY
4. Ceza Dairesi
E. 1996/8356
K. 1996/9483
T. 11.12.1996
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
YARALAMAK
KÜÇÜK SANIĞIN ÖZGÜRLÜĞÜ BAĞLAYICICEZASI HAKKINDA UYGULANMASI GEREKEN TEDBİRLER
KARAR ÖZETİ : 1- CMUK.nun 135. maddesinde belirlenen yönteme uygun biçimde sorgusu yapılmayan ve bu yüzden de 254/son maddesi uyarınca hukuka aykırı bulunan sanıkların ikrarlarına dayanılarak hüküm kurulması,
2- Katılan Osman'ı yaralama suçundan hakkında dava olmayan sanık hakkında "hükümlülük" kararı verilmesi
Yasaya aykırıdır.
3- Anlatımlara göre kırığın hangi sanığın eylemiyle oluştuğunun araştırılması ve sonucuna göre;
a- Kırma eylemini işleyen sanık belirlenirse, hakkında TCK.nun 456/1, diğer sanıklar hakkında 456/4 ya da 464/3.,
b- Belirlenmemişse hepsi hakkında 463. maddeler uygulanmalıdır.
4- Savunmada bildirilen dosya incelenerek, yasal indirim koşulları tartışılmalıdır.
5- Sanığın yaşı nedeniyle verilen özgürlüğü bağlayıcı cezanın, 647 sayılı Yasanın 4/2. maddesi uyarınca para cezasına ya da önlemlerden birine dönüştürülmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
6- Hapis cezasının para cezasına çevrilmesine ilişkin istek hakkında bir karar verilmemesi,
7- Her bir özgürlüğü bağlayıcı cezadan, TCK.nun 59. maddeye göre indirim yapıldıktan sonra toplanması yerine, önce toplanıp sonra indirim yapılması, yasaya aykırıdır.
(765 s. TCK. m. 59, 456/1-4, 463, 71)
(647 s. CİK. m. 4)
Yaralama suçundan sanıklar Rafet, Ramazan, Vehbi hakkında, TCK.nun 456/1 -4, 271/1, 55/3, 59; 647 sayılı Yasanın 4, 6. maddeleri uyarınca sanık Rafet'in 11 ay,7 gün, sanık Ramazan'ın 12 ay, 27 gün, sanık Vehbi'nin 4 ay, 13 gün hapis cezalarıyla hükümlülüklerine ve cezalarının ertelenmesine ilişkin, (Ayancık Asliye Ceza Mahkemesi)'ndenverilen 1993/105 esas, 1995/106 karar sayılı ve 22.11.1995 tarihli hükmün temyiz yoluyla incelenmesi Üst C. Savcısı ile sanıklar Ramazan ve Rafet tarafından istenilmiş ve temyiz edilmiş olduğundan; Yargıtay C. Başsavcılığı'nın 20.11.1996 tarihli bozma isteyen tebliğnamesiyle 25.11.1996 tarihinde Daireye gönderilen dava dosyası başvurunun nitelik ve kapsamına göre görüşüldü.
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- CYY.nın değişik 135. maddesinde öngörülen yöntem çerçevesinde sorgusu yapılmayan ve bu yüzden de 254/son madde ve fıkrası uyarınca hukuka aykırı bulunan sanıkların ikrarlarına dayanılarak hüküm kurulması,
2- Sanık Ramazan'ın, katılan Osman'ı yaralamasından açılmış bir dava olmadığı gözetilmeden, hükümlülük kararı verilmesi,
3- Katılan Ömer ve görgü tanıkları Sadık, Mehmet, Cemil, Halit ve Ertan'dan sorularak; Ramazan, Vehbi ve Rafet'ten hangisinin eylemiyle parmaktaki kırığın oluştuğunun araştırılması ve sonucuna göre;
a) Kırma eylemini işleyen sanık belirlenirse o sanık hakkında TCK.nun 456/1. ve diğer sanıklar hakkında aynı Yasanın 456/4 ya da 464/2.,
b) Kırma eylemini işleyen sanık saptanamadığı takdirde hepsi için TCK.nun 463. Maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
4- Sanıkların savunmalarında geçen Ayancık Asliye Ceza Mahkemesi'nin 1993/99 esas sayılı dosyası incelenerek katılan Ömer'i yaralama eyleminde, yasal indirime yer olup olmadığının tartışılmaması,
5- Sanık Vehbi'nin yaşı nedeniyle verilen kısa süreli özgürlüğü bağlayıcı cezanın 647 sayılı Yasanın 4/2. maddesi uyarınca, para cezasına ya da önlemlerden birine dönüştürülmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
6- Sanıklar müdafiinin verilecek cezanın para cezasına çevrilmesine ilişkin isteği hakkında bir karar verilmemesi ve sanıklara verilen özgürlüğü bağlayıcı cezadan TCK.nun 59. maddesi uyarınca indirim yapıldıktan sonra toplanması gerekirken, önce toplanıp, sonra indirim yapılması sonucu sanıklar Rafet ve Ramazan'a fazla ceza verilmesi,
Yasaya aykırı ve Üst C. Savcısıyla, sanıklar Ramazan ve Rafet'in temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden, (HÜKÜMLERİN BOZULMASINA), yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas / hüküm mahkemesine gönderilmesine, 11.12.1996 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.