 |
T.C.
YARGITAY
4. Ceza Dairesi
E. 1995/1435
K. 1995/2172
T. 21.3.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
ERTELEME
KARAR ÖZETİ: Erteleme isteğinin sanığın 'geçmişteki durumu ve suç işleme hususundaki eğilimi" gözetilerek değerlendirilmesi gerekirken, kişiliğini incitecek biçimde "ahlaki eğilimlerinden" söz edilerek yetki aşımı suretiyle hüküm kurulması yasaya aykırıdır.
(647 s. CİK. m. 6)
Taksirle yaralama ve yasak silah bulundurma suçlarından sanık Günay hakkında, TCK.nın 459/2, 72; 6136 sayılı Yasanın 13/1; 647 sayılı Yasanın 4. maddeleri uyarınca 2.715.000 lira ağır para cezasıyla hükümlülüğüne ilişkin, (Salihli AsliyeCeza Mahkemesi) 'nden verilen 1994/142 esas, 1994/694 karar sayılı ve 11.7.1994 tarihli hükmün temyiz yoluyla incelenmesi katılan Sedat vekili ile sanık Günay müdafii tarafından istenilmiş ve temyiz edilmiş olduğundan; Yargıtay C. Başsavcılığı'nın 28.2.1995 tarihli bozma isteyen tebliğnamesiyle 9.3.1995 tarihinde Daireye gönderilen dava dosyası başvurunun nitelik ve kapsamına göre görüşüldü.
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak; 647 sayılı Yasanın 6. maddesinde yapılan değişiklikle, "geçmişteki durum ve suç işleme hususundaki eğiliminden" söz edilerek, yargı kararlarında kişilerin ahlaki açıdan değerlendirilmesine ve dolayısıyla kişiliği örseleyici ve onuru incitici nitelikte yargılarda bulunulmasına engel olunmak istenmiş olmasına göre, erteleme isteğinin bu husus gözetilerek değerlendirilmesi gerekirken, sanığın kişiliğini incitecek biçimde "ahlaki eğilimlerinden" söz edilerek yetki aşımı suretiyle hüküm kurulması,
Yasaya aykırı ve katılan Sedat vekili ile sanık Günay müdafiinin temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden (HÜKÜMLERİN BOZULMASINA), yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 21.3.1995 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
