 |
T.C.
YARGITAY
4. Ceza Dairesi
E. 1993/9798
K. 1994/1945
T. 8.3.1994
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
YARALAMA
EK SAVUNMA HAKKI
KARAR ÖZETİ İddia ve savunmalar karşısında olayın tek görgü tanığı dinlenerek her üç sanığın da katılana vurup vurmadıkları, çene kırığını hangi sanığın meydana getirdiği sorulmalı, anlatımlar -arasındaki çelişkiler giderilmeli, giderilemediği takdirde hangisinin hangi nedenle üstün tutulduğu açıklanmalı, tüm kanıtlar birlikte değerlendirilmeli ve buna göre sanıkların suç katılma dereceleri saptanmalıdır.
Kırma eylemini işleyen sanık belirlendiği takdirdeöbür sanıklar için TCK.nın 456/4 ya da 464/2. maddelerden hangisinin uygulanacağı belirlenmelidir.
Kırma eylemini işleyen sanık belirlenemediği veeylemin her üç sanık tarafından yapıldığı kabul edildiği takdirde haklarında TCK.nın 463. maddesi uygulanmalıdır.
Kanıtlar toplanmadan, olayda tahrik olup olmadığı tartışılamaz.
Suç niteliğindeki değişiklik nedeniyle sanıklara eksavunma hakkı verilmelidir.
(7655. TCK. m. 456/24, 463, 464/2,51)
(1412 s. CMUK. m. 258)
Yaralama suçundan sanıklar Muzaffer, Elbeyi ile Sefer hakkında, TCY. nın 456/2. maddesi uyarınca sanıkların 2'şer yıl hapis cezasıyla hükümlülüklerine ilişkin, (Körfez Aslîye Ceza Mahkemesi)nden verilen 1989/61 esas, 1993/44 karar sayılı ve 2.3.1993 tarihli hükmün temyiz yoluyla incelenmesi sanıklar Elbeyi, Muzaffer ile Sefer müdafii tarafından istenilmiş ve temyiz edilmiş olduğundan; Yargıtay C. Başsavcılığı'nın 8.12.1993 tarihli bozma isteyen tebliğnamesiyle 13.12.1993 tarihinde Daireye gönderilen dava dosyası başvurunun nitelik ve kapsamına göre görüşüldü.
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
A- İddia ve savunmalar karşısında, olayın tek görgü tanığı Uğurcan dinlenerek, her üç sanığın da katılana vurup vurmadıklarının, çene kırığını hangi sanığın meydana getirdiğinin kendisinden sorulması, anlatımlar arasındaki çelişkilerin giderilmesi, girderilemediği takdirde yöntemince irdelenip hangisinin hangi nedenle üstün tutulduğunun açıklaması, tüm kanıtların birlikte değerlendirilmesi ve sonucuna göre;
1- Sanıkların suça katılma derecelerinin saptanması,
2- Kırma eylemini işleyen sanık belirlendiği takdirde, Öbür sanıklar için kanıtların kabul ediliş biçimine ve suç niteliğine göre, TCK.nın 456/4 ya da 464/2. maddelerinden hangisinin uygulanacağının belirlenmesi,
3- Kırma eylemini işleyen sanık belirlenemediği ve bu eylemde öngörülen hareketin her üç sanık tarafından yapıldığı kabul edildiği takdirde, haklarında TCK.nın 463. maddesinin uygulanacağının gözetilmesi,
Gerekirken, eksik soruşturma ve yetersiz gerekçeyle yazılı biçimde hüküm kurulması,
B- Kanıtların toplanmasından sonra, olayda tahrik olup olmadığının tanışılmaması,
C- Kabule göre de; suç niteliğindeki değişiklik nedeniyle, sanıklara ek savunma hakkı verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
Yasaya aykırı ve sanıklar Elbeyi, Muzaffer, Sefer müdafiinin temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden (HÜKÜMLERİN BOZULMASINA), yargılamanın bozma Öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 8.3.1994 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.