 |
T.C.
YARGITAY
4. Ceza Dairesi
E. 1993/3949
K. 1993/4913
T. 16.6.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
İLK HÜKMÜN BOZULMASI
MEMURLUKTAN YOKSUN KILINMA CEZASI
KARAR ÖZETİ:1- İlk hüküm bozulmakla ortadan kalkmış olması karşısında; yeniden hüküm kurulurken kanıtların açıklanıp tartışılması ve dayanılan gerekçenin gösterilmesi gerekirken, bozma ilamına yollama yapılarak CMUK.nun 260. maddesine uyulmaması,
2- Gerekçesi gösterilmeden ve TCK.nun 20. maddesi hükmü gözetilmeden memurluktan yoksun kılınma cezasının alt sınırının üzerinde belirlenmesi, Yasaya aykırıdır.
(1412 s. CMUK. m. 260)
(765 s. TCK. m. 20)
Görev sırasında yetkiyi kötüye kullanma suçundan sanık Fazlı hakkında, Türk Ceza Yasasının 240/1, 80, 59/2, 72; 647 sayılı Yasanın 4, 6. maddeleri uyarınca 110.833 lira ağır para cezasıyla hükümlülüğüne, 11 ay, 20 gün süre ile memuriyetten mahrumiyetine ve cezalarının ertelenmesine ilişkin, (İnegöl Asliye Ceza Mahkemesi)nden verilen 1989/224 esas, 1992/188 karar sayılı ve 2.6.1992 tarihli hükmün temyiz yoluyla incelenmesi sanık Fazlı müdafileri tarafından istenilmiş ve temyiz edilmiş olduğundan; Yargıtay C. Başsavcılığı'nın 7.5.1993 tarihli bozma isteyen tebliğnamesiyle 20.5.1 993 tarihinde Daireye gönderilen dava dosyası başvurunun nitelik ve kapsamına göre görüşüldü.
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir. Ancak:
1- İlk hüküm bozulmakla ortadan kalkmış olması karşısında; yeniden hüküm kurulurken, kanıtların açıklanıp tartışılması ve dayanılan gerekçenin gösterilmesi gerekirken, bozma ilamına yollama yapılarak CYY.nın 260. maddesine uyulmaması,
2- Gerekçesi gösterilmeden ve TCK.nın 20. maddesi hükmü gözetilmeden memurluktan yoksun kılınma cezasının alt sınırın üzerinde belirlenmesi,
Yasaya aykırı ve sanık Fazlı müdafilerinin temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden (HÜKMÜN BOZULMASINA), 16.6.1993 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.