 |
T.C.
YARGITAY
4. Ceza Dairesi
Esas No: 1993/235
Karar No: 1993/1073
Tarih: 17.02.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Tehdit ve saldırgan sarhoşluk suçlarından sanık Mehmet Akkuş hakkında Türk Ceza Yasasının 191/2, 81/1, 572/1. maddeleri uyarınca 7 ay hapis, 2 ay hafif hapis, cezalarıyla hükümlülüğüne ilişkin KONYA 2. Asliye Ceza Mahkemesinden verilen Esas 1991-1057/Karar 1992/804 sayılı ve 5.11.1992 tarihli hükmün temyiz yoluyla incelenmesi sanık Mehmet Akkuş tarafından istenilmiş ve temyiz edilmiş olduğundan; Yargıtay C. Başsavcılığının 28.12.1992 tarihli Bozma isteyen tebliğnamesiyle 6.1.1993 tarihinde daireye gönderilen dava dosyası, başvurunun nitelik ve kapsamına göre görüşüldü.
KARAR : Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede:
1) Sanığa yükletilen silahla tehdit eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin yasaya uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve yasada öngörülen suç tipine uyduğu,
Cezanın yasal bağlamda uygulandığı,
Anlaşıldığından sanık Mehmet Akkuş'un ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye aykırı olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA,
2) Saldırgan sarhoşluk suçuna ilişkin hükme yönelik temyize gelince;
Başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
SONUÇ : ancak; hükmün esasını oluşturan kısa kararda TCK.nın 572. maddesi uygulandığı halde gerekçeli kararda uygulanmaması suretiyle iki karar arasında çelişki yaratılması ve çelişki nedeniyle de gerekçesiz hüküm kurulması,
SONUÇ : Yasaya aykırı ve sanık Mehmet Akkuş'un temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden HÜKMÜN BOZULMASINA, 17.2.1993 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.