 |
T.C.
YARGITAY
4. Ceza Dairesi
Esas No: 1993/1883
Karar No: 1993/2709
Tarih: 07.04.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Yaralama suçundan sanık Mansur Ünlü hakkında Türk Ceza Yasasının 456/2, 457/1.59. maddeleri uyarınca 2 yıl 2 ay 20 gün hapis cezasıyla hükümlülüğüne ilişkin BOR Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 1991/391 esas, 1992/253 karar sayılı ve 9.10.1992 tarihli hükmün temyiz yoluyla incelenmesi sanık Mansur Ünlü müdafii tarafından istenilmiş ve temyiz edilmiş olduğundan; Yargıtay C. Başsavcılığının 4.3.1993 tarihli onama isteyen tebliğnamesiyle 11.3.1993 tarihinde daireye gönderilen dava dosyası, başvurunun nitelik ve kapsamına göre görüşüldü:
KARAR : Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak; yakınan sanıklar Erol Özdamar, nurettin Mutlu, Mahmut Çelen, Mansur Ünlü tanıklar Mahir Şenkul ve Hediye Şenkul'un aşamalardaki anlatımları arasındaki çelişkilerin giderilmesi, giderilemediği takdirde yöntemince irdelenip hangisinin hangi nedenle üstün tutulduğunun açıklanması, çiftçi malları koruma bekçilerinin atama işlemlerinin kaymakamlık onayı ile tamamlandığı gözetilerek mağdur Nurettin Mutlu'nun atanmasında bu onayın bulunup bulunmadığının ve koyunların otlatıldığı yerin de yasak bölge olup olmadığının araştırılması ve bütün kanıtlar birlikte değerlendirilerek sonucuna göre eylemin kanıtlandığı kabul edildiği takdirde;
1 - Görev sırasında ya da görev nedeniyle işlenmişse;
a) Sanık hakkında TCK.nın 271. maddesinin uygulanacağının,
b) Haksız tahrik varsa aynı Yasanın 272. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması,
2 - Görev sırasında ya da görev nedeniyle işlenmediği kabul edildiği, takdirde aynı Yasanın 51. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması,
Gerekirken eksik inceleme ve yetersiz gerekçeyle hüküm kurulması,
SONUÇ : Yasaya aykırı ve sanık Mansur Ünlü müdafiinin temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnamedeki onama düşüncesinin reddiyle HÜKMÜN BOZULMASINA yeniden hüküm kurulurken CYY.nın 326. maddesinin gözetilmesine 7.4.1993 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.