 |
T.C.
YARGITAY
4. Ceza Dairesi
E: 1992/8043
K: 1993/492
T: 02.02.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Tehdit ve saldırgan sarhoşluk suçlarından sanık Abdullah Beşer hakkında Türk Ceza Yasasının 191/2, 572/1,36,647 sayılı kanunun 4. maddeleri uyarınca 900.000 lira ağır para, 180.000 lira hafif para cezalarıyla hükümlülüğüne suç aletinin zoralımına ilişkin HANİ Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 1991/83 E. 1991/96 K. sayılı ve 31.12.1991 tarihli hükmün temyiz yoluyla incelenmesi sanık Abdullah Başar ile Üst C. Savcısı tarafından istenilmiş ve temyiz edilmiş olduğundan; Yargıtay C. Başsavcılığının 11.12.1992 tarihli bozma isteyen tebliğnamesiyle 23.12.1992 tarihinde daireye gönderilen dava dosyası, başvurunun nitelik ve kapsamına göre görüşüldü:
KARAR : Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede:
Sanığa yükletilen saldırgan sarhoşluk eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin yasaya uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergelendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve yasada öngörülen suç tipine uyduğu,
Cezanın yasal bağlamda uygulandığı,
Anlaşıldığından sanık Abdullah Başer'in ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla tebliğnameye aykırı olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA,
2 - Silahla tehdit suçuyla ilgili hükme yönelik temyize gelince;
Sanığın temyiz nedenleri ile Üst C. Savcısının başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak; bir gün ara ile işlenen iki tehdit eylemin aynı suç işleme kararıyla işleyip işlemediği araştırılarak TCY.nın 80. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağını tartışılmaması,
SONUÇ : Yasaya aykırı ve Üst C.Savcısının temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden HÜKMÜN BOZULMASINA, 2.2.1993 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.