 |
T.C.
YARGITAY
4. Ceza Dairesi
E: 1992/5298
K: 1992/5741
T: 23.09.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Eksik gramajlı ve tuz oranı yüksek ekmek üretip satışa sunma suçlarından sanık Adil Akın'ın 3005 sayılı kanuna göre yapılan yargılaması sonunda, Türk Ceza Yasasının 363, 398, 402/1-2, 72, 647 sayılı kanunun 4. maddeleri uyarınca 1.560.000 lira ağır para, cezasıyla hükümlülüğüne, 6 ay süre ile meslek sanat ve ticaretinin tatiline, hüküm özetinin gazetede yayımlanmasına ilişkin YEŞİLOVA Asliye Ceza Mahkemesinden verilen Esas 1991-66/Karar 1991-88 sayılı ve 13.11.1991 tarihli hükmün temyiz yoluyla incelenmesi Üst C. Savcısı tarafından istenilmiş ve temyiz edilmiş olduğundan; Yargıtay C. Başsavcılığının 28.7.1992 tarihli Bozma isteyen tebliğnamesiyle 7.9.1992 tarihinde daireye gönderilen dava dosyası, başvurunun nitelik ve kapsamına göre görüşüldü:
KARAR : Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1 - Suç tarihine göre T.C.Y.nın 363/1. maddesi uyarınca hükmedilecek temel ağır para cezasının 90.000 liradan az olamayacağının gözetilmemesi,
2 - Korunan hukuki konunun önem ve değeri, suçtan doğan zarar ya da tehlikenin nitelik ve niceliği, eylemin hukuka aykırılık boyutu, işleniş biçimi, yer ve zamanı, kullanılan araçlar, sanığı suça iten amaç irade ve kusurluluktaki yoğunluk, suç işleme becerisi, sanığın kişiliği, geçmişi ve yaşamı, eylem anı, öncesi ve sonrasındaki davranışları, ailesel, ekonomik ve toplumsal ilişkileri ve konumu gibi 29.11.1990 tarihinde yürürlüğe giren 21.11.1990 tarih ve 3679 sayılı Yasanın 2. maddesinde öngörülen nesnel ve öznel ölçüler gözetilmeden; "takdiren" sözcüğü ve yetersiz gerekçeyle T.C.Y.nın 398. maddesindeki temel para cezasının fazla belirlenmesi,
3 - 7.babın 3. faslında yer almayan T.C.Y.nın 363. maddesi kapsamına giren suçlarda aynı yasanın 402. maddesinin 1. fıkrasının uygulanmayacağının gözetilmemesi,
4 - 7. babın 3. faslında yer alan T.C.Y.nın 398. maddesine giren suçlarda, aynı yasanın 402. maddesinin uygulanması gerektiğinin düşünülmemesi,
SONUÇ : Yasaya aykırı ve Üst C. Savcısının temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden, HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yeniden hüküm kurulurken C.Y.Y.nın 326/son fıkrasının gözetilmesine, 23.9.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.