 |
T.C.
YARGITAY
4. Ceza Dairesi
E. 1992/4420
K. 1992/5029
T. 1.7.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
ÖZET: Çelişkilerin giderilmesi için yapılan yüzleştirmede, tanık Tevfik'in sövme duymadığını belirterek diğer tanıklarla aynı doğrultuda anlatımda bulunması karşısında, iddiadan başka kanıtlar gösterilmeden ve bozmaya uyulduğu halde gereği yapılmadan hükümlülük kararı verilmesi yasaya aykırıdır.
(1412 s. CMUK. m. 254)
Yaralama, görevliye sövme suçlarından sanık Asım'ın 3005 sayılı Kanuna göre yapılan yargılaması sonunda, Türk Ceza Yasasının 456/4, 251, 266/1, 267, 72; 647 sayılı Kanunun 4-6. maddeleri uyarınca 580.000 lira ağır para cezasıyla hükümlülüğüne, cezasının ertelenmesine ilişkin, (Kastamonu Asliye Ceza Mahkemesi)nden verilen Esas 1991-403/Karar 1992-13 sayılı ve 23.1.1992 tarihli hükmün temyiz yoluyla incelenmesi sanık Asım tarafından istenilmiş ve temyiz edilmiş olduğundan; Yargıtay C. Başsavcılığı'nın 2.6.1992 tarihli Onama isteyen tebliğnamesiyle 16.6.1992 tarihinde Daireye gönderilen dava dosyası, başvurunun nitelik ve kapsamına göre görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede:
1- Sanığa yükletilen yaralama eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin yasaya uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve yasada öngörülen suç tipine uyduğu,
Cezanın yasal bağlamda uygulandığı anlaşıldığından sanık Asım'ın ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak,
TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA,
II- Sanığın görevliye sövme suçuna ilişkin hükme yönelik temyizine gelince:
Yapılan incelemede sanığın sövme suçunu görevi sırasında işlediği kabul edildiği halde, TCY.nın 251. maddesiyle cezasının artırılmaması, karşı temyiz olmadığından bozma yapılamamış ve başkaca nedenler yerinde görülmemiştir. Ancak:
Çelişkilerin giderilmesi için yapılan yüzleştirmede, tanık Tevfikin sövme duymadığını belirterek diğer tanıklarla aynı doğrultuda anlatımda bulunması karşısında, iddiadan başka kanıtlar gösterilmeden ve bozmaya uyulduğu halde gereği yapılmadan hükümlülük kararı verilmesi,
Yasaya aykırı ve sanık Asım'ın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnamedeki onama düşüncesinin reddiyle (HÜKMÜN BOZULMASINA), 1.7.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.