 |
T.C.
YARGITAY
4. Ceza Dairesi
E: 1992/4213
K: 1992/5091
T: 07.07.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Yargılama ve mala zarar verme suçlarından sanıklar Ali Ateş, Mustafa Özdemir, İsmail Kar ile Zafer Yalçın hakkında Türk Ceza Yasasının 456/2-4, 51/1, 516 ilk, 522. maddeleri uyarınca sanık Ali Ateş'in 1 yıl 18 ay hapis, 10.000 lira ağır para, diğer sanıkların 6 şar ay hapis, cezalarıyla hükümlülüklerine ilişkin SAKARYA 1. Asliye Ceza mahkemesinden verilen Esas 1939-784/Karar 1991-339 sayılı ve 3.6.1991 tarihli hükmün temyiz yoluyla incelenmesi sanıklar müdafii tarafından istenilmiş ve temyiz edilmiş olduğundan; Yargıtay C. Başsavcılığının 1.6.1992 tarihli Bozma isteyen tebliğnamesiyle 16.6.1992 tarihinde daireye gönderilen dava dosyası, başvurunun nitelik ve kapsamına göre görüşüldü.
KARAR : Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede:
1 - Sanıklara yükletilen yaralama ve ızrar eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanıklar tarafından işlendiğinin yasaya uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve yasada öngörülen suç tiplerine uyduğu,
Cezaların yasal bağlamda uygulandığı,
Anlaşıldığından sanıklar Ali Ateş, Mustafa Özdemir, ve Zafer Yalçın müdafiinin ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye aykırı olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA,
2 - Sanık İsmail Kar müdafiinin temyizine gelince:
Başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak; 3713 sayılı Yasanın geçici 2. maddesindeki hükmün, tutuklu bulunan ve durumları geçici 1. maddeye uyan sanıkların, gecikmeye yer kalmadan salıverilmelerinin sağlaması ile ilgili olduğu gözetilmeden, sorgusu yapılmayan sanığın hükümlülüğüne karar verilmesi,
SONUÇ : Yasaya aykırı ve sanık İsmail Kar müdafiinin temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden HÜKMÜN BOZULMASINA, 7.7.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.