 |
T.C.
YARGITAY
4. Ceza Dairesi
E. 1992/4030
K. 1992/5002
T. 1.7.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
KENDİLİĞİNDEN HAK ALMAK
ÖZEL KASlT
ÖZET Oluşa uygun kabule göre, alacağını almak amacıyla tehditte bulunan sanığın eyleminin TCK.nun 308/61. maddelerine girip girmeyeceğinin özel kasıt açısından tartışılmaması yasaya aykırıdır.
(765 s. TCK. m. 308, 61)
İftira ve zorlama suçlarından sanık İsmail hakkında, Türk Ceza Yasasının 188/1-80, 72; 647 sayılı Kanunun 4-6. maddeleri uyarınca 86.500 lira ağır para cezasıyla hükümlülüğüne, cezasının ertelenmesine ve diğer suçtan beraatine ilişkin, (Çaycuma Asliye Ceza Mahkemesi)nden verilen Esas 1988-196/Karar 1991-243 sayılı ve 19.10.1991 tarihli hükmün temyiz yoluyla incelenmesi katılan Ziya vekili ile sanık İsmail müdafii tarafından istenilmiş ve temyiz edilmiş olduğundan; Yargıtay C. Başsavcılığı'nın 27.5.1992 tarihli onama isteyen tebliğnamesiyle 3.6.1992 tarihinde Daireye gönderilen dava dosyası, başvurunun nitelik ve kapsamına göre görüşüldü:
1) Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede:
İftira suçuna yönelik katılan Ziya vekilinin temyiz iddiaları yerinde görülmediğinden, tebliğnameye uygun olarak TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA.
2) Katılan vekiliyle sanık müdafiinin zorlama suçuna ilişkin hükme yönelik temyizine gelince:
Başkaca nedenler yerinde görülmemiştir. Ancak:
Oluşa uygun kabule göre, alacağını almak amacıyla tehditte bulunan sanığın eyleminin TCY.nın 308, 61. maddelerine girip girmeyeceğini özel kasıt açısından tartışılmaması,
Yasaya aykırı ve katılan Ziya vekili ile sanık İsmail müdafiinin temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnamedeki onama düşüncesinin reddiyle (HÜKMÜN BOZULMASINA), 1.7.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.