 |
T.C.
YARGITAY
4. Ceza Dairesi
E. 1992/3784
K. 1992/4414
T. 17.6.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
- CEZANIN BİREYSELLEŞTİRİLMESİ
ÖZET TCK.nun 29/son madde ve fıkrasında öngörülen doğrultuda objektif ve/veya subjektif ölçülerle yetinmek ve eylemin benzerlerinden ayrıldığı noktalar açıklanmak suretiyle cezanın bireyselleştirilmesi yoluna gidilmek gerekir.
(765 s. TCK. m. 29/son)
İftira suçundan sanık İbrahim hakkında, Türk Ceza Yasasının 285/1-son maddeleri uyarınca 6 ay hapis cezasıyla hükümlülüğüne ilişkin, (Karadeniz Ereğlisi Asliye Ceza Mahkemesi)nden verilen Esas 1990-402/Karar 1991-399 sayılı ve 28.5.1991 tarihli hükmün temyiz yoluyla incelenmesi sanık İbrahim tarafından istenilmiş ve temyiz edilmiş olduğundan; Yargıtay C. Başsavcılığı'nın 21.2.1992 tarihli Ret isteyen tebliğnamesiyle 7.5.1992 tarihinde Daireye gönderilen dava dosyası, başvurunun nitelik ve kapsamına göre görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak; T.C. Yasasının 29/son madde ve fıkrasında öngörülen doğrultuda objektif ve/veya sübjektif ölçülerle yetinmek ve eylemin benzerlerinden ayrıldığı noktalar açıklanmak suretiyle cezanın bireyselleştirilmesi yoluna gidilmek gerekirken; iftiradan dönerek suç sonrası davranışıyla etkin pişmanlığın ortaya koyduğu kabul edilen sanığın, kişiliğini incitecek biçimde kınama yargısıyla "şerir" olduğundan söz edilmek suretiyle en üst sınırdan ceza ile hükümlülüğüne karar verilmesi,
Yasaya aykırı ve sanık İbrahim'in temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnamedeki düşüncenin reddiyle, (HÜKMÜN BOZULMASINA), 17.6.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.