 |
T.C.
YARGITAY
4. Ceza Dairesi
E: 1991/710
K: 1991/1634
T: 13.03.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Yaralama suçundan sanık Fevzi Yiğit hakkında Türk Ceza Yasasının 456/4, 647 sayılı kanunun 4. maddeleri uyarınca 300.000 lira ağır para, cezasıyla hükümlülüğüne ilişkin HEKİMHAN Asliye Ceza Mahkeemesinden verilen Esas 1990-37/ karar 1990-75 sayılı ve 12.7.1990 tarihli hükmün temyiz yoluyla incelenmesi sanık Fevzi Yiğit tarafından istenilmiş ve temyiz edilmiş olduğundan; Yargıtay C. Başsavcılığının 8.2.1991 tarihli Onama isteyen tebliğnamesiyle 14.2.1991 tarihinde daireye gönderilen dava dosyası, başvurunun nitelik ve kapsamına göre görüşüldü:
KARAR : İlk karar katılanın yüzüne karşı verilmiş, katılan temyiz etmemiş, sanık Fevzi Yiğit yararına Üst ve Yerel C.Savcıları ile müdafii temyiz ettiğinden katılanın temyiz yetkisinin ve bu nedenle yoklukta verilen kararın katılana tebliğ edilmesine gerek bulunmadığına, Başkan Sami Selçuk ve Üye Muammer Yula'nın "ilk karar bozmayla bütünüyle ortadan kalktığı, kısmi temyiz yolu Türk denetim yargılamasında benimsenmediği, bozmadan sonraki yargılama ve duruşma öncekinin devamı niteliğinde olduğu ve bu yüzden de C. Yargılama Yasasının 326. maddesi uyarınca tarafların ve katılanın bozmadan sonra çağrılması gerektiği" yolundaki karşı görüşleriyle işi esasına geçildi. Yapılan incelemede, C. Yargılama Yasasının 326. maddesi uyarınca bozma üzerine katılanın çağrılmayarak hüküm kurulması,
SONUÇ : Yasaya aykırı ve sanık Fevzi Yiğit'in temyiz itirazları yerinde görüldüğünden tebliğnamedeki onama düşüncesinin reddiyle Üye Macit Başesen'in "ilk kararı temyiz etmeyerek bu yetkisini yitiren katılanın duruşmaya çağrılmasına gerek bulunmadığından işin esasına girip karar verilmelidir" yollu karşı görüşüyle başkaca yönler incelenmeksizin hükmün BOZULMASINA, 13.3.1991 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.