 |
T.C.
YARGITAY
4. Ceza Dairesi
E. 1991/4801
K. 1991/4493
T. 9.7.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
YAZILI EMİR YOLUYLA BOZMA
ÖZET Yazılı emirle bozma, Yargıtay'dan geçmeksizin kesinleşen hükümlere karşı gidilebilen ve yasa (hukuk) yararı temeline dayanan olağandışı bir yoldur.
İnceleme konusu olayda olduğu gibi ilk mahkemenin senet üzerinde imza incelemesi yaptırıp yeniden hüküm kuramayacağından buna dayanan beraat hükmünün yazılı emir yoluyla bozulması olanaksızdır.
(1412 s. CMUK. m. 343)
İftira suçundan sanık Şaziye'nin beraetine dair, (Karabük Asliye Ceza Mahkemesi)nce verilip kesinleşen 17.1.1991 günlü karar aleyhine Adalet Bakanlığı'ndan verilen 2.7.1991 gün ve 27980 sayılı yazılı emri içeren C.Başsavcılığı'nın 5.7.1991 gün ve 515 sayılı tebliğ namesiyle dava dosyası, Daireye gönderilmekle incelendi ve gereği görüşüldü:
Yukarda sergilenen gerekçeden anlaşılacağı üzere, yazılı emirde eksik soruşturma nedeniyle kurulan beraat hükmünün sanık aleyhine bozulması istenilmektedir.
C. Yargılama Yasasının 343. maddesinde yer alan "yazılı emirle bozma", Yargıtay'dan geçmeksizin kesinleşen hükümlere karşı gidilebilen ve Yasa (hukuk) yararı temeline dayanan olağandışı bir yoldur.
Bu olağan dışılığın, duyarlılıkla korunması ve belirgin ve salt hukuki yanılgılarda bu yola gidilmesi zorunludur. 0 nedenle de sanığa karşı, hukuka aykırılıkla ilgili olmayan, yalnızca maddi / fiili ve de takdiri sorunlarla ilgili olan, Yargıtay'ın ilk mahkemelerin yerine geçerek karar veremeyeceği ve düzeltme yapamayacağı konularda bu yola gidilmesi olanaksızdır. Bir başka deyişle, yazılı emirle bozma üzerine gönderme yargılaması yapılarak yeniden karar verilmeyeceği için, bu yol yalnızca Yargıtay'ın ilk mahkeme yerine geçerek bir düzeltme yapabileceği sorunlarla sınırlıdır.
İnceleme konusu davada olduğu gibi, ilk mahkemenin senet üzerinde imza incelemesi yaptırıp yeniden hüküm kuramayacağından, buna dayanan beraat hükmünün yazılı emir yoluyla bozulması olanaksızdır.
Açıklanan nedenlerle yazılı emirlerle bozma isteğinin reddine, 9.7.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.