 |
T.C.
YARGITAY
4. Ceza Dairesi
E. 1991/2957
K. 1991/3712
T. 11.6.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
(Raporlarda çelişki)
ÖZET :A) Sanığın terhis tarihi araştırılarak sonucuna göre 353 sayılı Yasanın 20. maddesi uyarınca işlem yapı-lıp yapılmayacağının düşünülmemesi,
B) Mağdurlar hakkındaki raporlar, Adli Tıp Kurumu'na gönderilerek raporlar arasındaki çelişki giderildikten sonra bir karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi yasaya aykırıdır.
(353 s. ASKM. m. 20)
Yaralama suçundan sanıklar Halim, Necmi ile Muammer hakkında, Türk Ceza Yasasının 456/1; 647 sayılı Kanunun 4. maddeleri uyarınca sanıkların 900.000'er lira ağır para cezasıyla hükümlülüklerine ilişkin, (Kelkit Asliye Ceza Mahkemesi)nden verilen 1989/70 esas, 1990/49 karar sayılı ve 12.9.1990 tarihli hükmün temyiz yoluyla incelenmesi Üst C. Savcısı ile sanıklar Halim, Necmi ile Muammer tarafından istenilmiş ve temyiz edilmiş olduğundan; Yargıtay C. Başsavcılığı'nın 9.5.1991 tarihli bozma isteyen tebliğnamesiyle 13.5.1991 tarihinde Daireye gönderilen dava dosyası, başvurunun nitelik ve kapsamına göre görüşüldü.
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir. Ancak:
A- Sanıklardan Muammer hakkında, terhis tarihi araştırılarak sonucuna göre 353 sayılı Yasanın 20. maddesi uyarınca işlem yapılıp yapılmayacağının düşünülmemesi,
B- Mağdur hakkındaki raporlar Adli Tıp Kurumuna gönderilerek raporlar arasındaki çelişki giderildikten sonra bir karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
C- Kabule göre; mağdur ve tanıkların anlatımları arasındaki çelişkilerin giderilmesi, giderilemediği takdirde anlatımlardan hangisinin inanılmaya değer olduğunun değerlendirilerek ve mağdurdan 15 gün işten alıkoyan yaralamayı kimin yaptığı sorulup açıklattırılarak sonucuna göre;
1- Sanıkların suça katılıp katılmadığı, katılmışlarsa katılma derecelerinin belirlenmesi,
2- 15 gün işten bırakan eylemi işleyen sanık belli olduğu takdirde öbür sanıklar için kanıtların kabul ediliş biçimine ve suç niteliğine göre T.C. Yasasının 456/4 ya da 464. maddesinden hangisinin uygulanacağının belirlenmesi,
3- 15 gün işten alıkoyan eylemi yapan sanık belirlenemediği ve bu eylemde öngörülen hareketin sanıklar tarafından yapıldığı kabul edildiği takdirde sanıklar hakkında T.C. Yasasının 463.maddesinin uygulanacağının gözetilmesi, gerekirken eksik soruşturma ve yetersiz gerekçeyle hüküm kurulması,
Yasaya aykırı ve Üst C. Savcısı ve sanıkların temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden HÜKÜMLERİN (BOZULMASINA), 11.6.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.