 |
T.C.
YARGITAY
4. Ceza Dairesi
E. 1990/4577
K. 1990/4864
T. 9.10.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
ÇELİŞKİLERİN GİDERİLMESİ
KANITLARIN DEĞERLENDİRİLMESİ
ÖZET : İddia, savunma ve tanıkların anlatımları arasındaki çelişkilerin giderilmesi, giderilemediği takdirde hangi kanıtın hangi nedenle tercih edildiği gösterilerek sonucuna göre hüküm kurulması gerekir.
(1412 s. CMUK. m. 320)
Görevliye sövme, etkin direnme ve saldırgan sarhoşluk suçlarından sanıklar İbrahim ile Mehmet hakkında Türk Ceza Yasasının 258/1-3, 647 sayılı Kanunun 4. maddeleri uyarınca 300.000'er lira ağır para, cezasıyla hükümlülüklerine sarhoşluk suçundan cezalandırma isteminin reddine ilişkin, (Gerze Asliye Ceza Mahkemesi)nden verilen esas 1989-25/Karar 1990-6 sayılı ve 7.2.1990 tarihli hükmün temyiz yoluyla incelenmesi Üst C. Savcısı, O yer C. Savcısı ve sanıklar İbrahim ile Mehmet müdafii tarafından istenilmiş ve temyiz edilmiş olduğundan; Yargıtay C. Başsavcılığının 9.7.1990 tarihli bozma isteyen tebliğnamesiyle 12.7.1990 tarihinde Daireye gönderilen dava dosyası, başvurunun nitelik ve kapsamına göre görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir. Ancak:
1- İddia, savunma tanıkların anlatımları arasındaki çelişkilerin giderilmesi ve giderilemediği takdirde hangi kanıtın hangi nedenle tercih edildiği gösterilerek sonucuna göre hüküm kurulması gerekirken, eksik inceleme ve yetersiz gerekçe ile karar verilmesi,
2- Kabule göre; Mehmet'in eyleminin görevliye sövme ve direnme olduğunun gözetilmemesi,
3- Sanıkların kahveci ile ısrarla tartışmaları ve kendilerini ikaz eden görevli polis memurlarından resmi araba ile gezmek ve evlerine gitmek istemeleri üzerine çıkan tartışmada sövdükleri halde saldırgan sarhoşluk suçunun, direnme suçunun öğesi olarak kabulü ,
Yasaya aykırı ve O yer ile Üst C. Savcılarının temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden hükmün BOZULMASINA, 9.10.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.