 |
T.C.
YARGITAY
4. Ceza Dairesi
E: 1990/4159
K: 1990/5088
T: 16.10.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : İftira suçundan sanık Hüsnü hakkında, Türk Ceza Yasasının 285/(1-son, 72, 647 sayılı Kanunun 4-6. maddeleri uyarınca 300.000 lira ağır para cezası ile hükümlülüğüne ilişkin (Ünye Asliye Ceza Mahkemesi)nden verilen 1990/6 esas, 1990/52 karar sayılı ve 27.2.1990 tarihli hükmün temyiz yoluyla incelenmesi sanık Hüsnü tarafından istenilmiş ve temyiz edilmiş olduğundan, Yargıtay C. Başsavcılığı'nın 19.6.1990 tarihli onama isteyen tebliğnamesiyle 21.6.1990 tarihinde daireye gönderilen dava dosyası başvurunun nitelik ve kapsamına göre görüşüldü:
KARAR : Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdanı kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir. Ancak:
1 - Sanığın iki ayrı kişiye, iki ayrı mektupla iftirada bulunduğu kabul edildiği halde, iftira cürmünün hem adliyeye ve hem de kişilere karşı olduğu gözetilmeden ve sanık hakkında T.C. Yasasının 80. maddesi ya da gerçek içtima hükümlerinin hangisinin uygulancağı tartışılmadan hüküm kurulması,
2 - T.C. Yasasının 285/son madde ve fıkrası uyarınca altıda bire indirilmesi gerekirken eksik indirilerek sanığa fazla ceza verilmesi,
SONUÇ : Yasaya aykırı ve sanık Hüsnü'nün temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnamedeki onama düşüncesinin reddiyle hükmün BOZULMASINA, 16.10.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.