 |
T.C.
YARGITAY
4. Ceza Dairesi
E: 1989/5545
K: 1989/5980
T: 10.10.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Geceleyin konut dokunulmazlığını bozmak ve müessir fiilde bulunmaktan sanıklar Arif, Farik ve mümeyyiz Mehmet, Mustafa ile Velittinin yapılan duruşmaları sonunda TCK.nun 456/4, 457/2, 457/1, 193/2, 72; 2253 sayılı Kanunun 12/2; 647 sayılı kanunun 4. maddeleri gereğince sanık Mehmetin 31.500 lira sanık Mustafanın 62.000 lira sanık Velittinin 64.000 lira ağır para cezası ile mahkumiyetlerine ve sanık Arifin beraatine dair, Kadınhanı Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 25.5.1989 günlü hükmün Yargıtay'ca incelenmesi üst ve o yer C. savcıları tarafından süresinde istida edilerek dava evrakı kısmen red ve bozma isteyen 18.9.1989 günlü tebliğname ile daireye gönderilmekle okundu gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : Sanık Mustafa'ya adiyen müessir fiilden verilen cezanın tür ve miktarını ve CYUY.nın 305/1. maddesine göre hükmün temyiz kabiliyeti bulunmadığından Üst ve O yer C. Savcılarını bu suça ait temyiz isteklerinin CYUY.nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE
Üst ve O yer C. Savcılarını sanıklar Arif, Mustafa oğlu Mehmet ve Velittinin ilgili temyizleriyle sanık Mustafa'nın diğer suçuna yönelik temyizlerine gelince :
1 - Oluşa ve tanık anlatımlarıyle keşif tutanağına ve bilirkişi raporuna göre sanıkların girdikleri müdahile ait bahçenin iki tarafının açık olduğu bu nedenle konut eklentisi sayılamayacağı anlaşıldığı halde, sanıkların bu suçtan beraatleri yerine mahkumiyetlerine karar verilmesi
2 - Kabule nazaran TCK.nun 193/2. maddesinde yazılı "birçok" tabirinin üçten fazla kişiyi ifade ettiği bu itibarla gündüz vakti müdahilin konutunun eklentisine girdikleri kabul edilen sanık adedine göre TCK.nun 193. maddesinin 1. fıkrasının uygulanması gerektiği gözetilmeden 2. fıkrasıyle hüküm kurulması
3 - Oluşa ve müşteki Mustafa oğlu Mehmetin beyanı ile Merkez Sağlık Ocağı tabibliğine verilmiş 27.3.1988 tarihli rapor içeriğine göre sanık Arifin bu müştekiye ait cisimle adiyen müessir fiilde bulunduğu anlaşıldığı halde, TCK.nun 456/4. maddesi gereğince mahkumiyeti yerine delil yokluğundan bahisle beraatine karar verilmesi
SONUÇ : Bozmayı gerektirmiş Üst ve O yer C. Savcılarını temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerinden dolayı istem gibi BOZULMASINA 10.10.1989 gününde oybirliğiyle karar verildi.