 |
T.C.
YARGITAY
4. Ceza Dairesi
E: 1989/2180
K: 1989/2945
T: 08.04.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Görevli memura direnmek ve müessir fiilde bulunmaktan sanık M.E. nin yapılan duruşması sonunda, TCK.nun 258/3, 456/4, 271/1, 59, 72, 647 sayılı Kanunun 4-6 maddeleri gereğince, 34.800 lira ağır para cezası ile mahkumiyetine, cezasının ertelenmesine dair, ... Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 29.11.1988 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi sanık tarafından süresinde istida edilerek dava evrakı bozma isteyen 15.3.1989 günlü tebliğname ile daireye gönderilmekle okundu gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Oluşa ve kabule göre; İcra memuruna direnmekten ibaret eylemde sanığın kendisi hapis ve teşvikten kurtarması söz konusu olmadığından, TCK.nun 258/3. maddesinin uygulanması ve müdahil avukatın TCK.nun 266/3. maddesinde sayılan memurlardan olduğundan TCK.nun 456/4. maddesiyle verilen cezanın 271. maddesinin son cümlesiyle artırılmayarak noksan ceza tayini temyiz edenin sıfatına göre bozma sebebi sayılmamış vesair itirazlar yerinde görülmemiştir. Ancak:
Oluşa ve dosya içeriğine göre sanığın icra memuru ile alacaklı vekili müdahil avukata haciz yaptırmamak için hakaret ve müessir fiilde bulunduğu eyleminin kül halinde memura mukavemet suçunu oluşturduğu gözetilmeden ayrıca avukata müessir fiilde bulunmaktan aynı Yasanın 456/4 ve 271/1. maddesiyle de ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan kazanılmış hak saklı kalmak kaydıyla hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 13.4.1989 gününde oybirliğiyle karar verildi.