 |
T.C
YARGITAY
3. HUKUK DAİRESİ
E: 2004/7680
K: 2004/7566
T: 05.07.2004
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
- TEHDİT
- KİŞİLİK HAKLARINA SALDIRI
- MANEVİ TAZMİNAT
4721 s. MK/24,25
818 s. BK/49
Dava dilekçesinde 400.000.000 lira tazminatın faiz ve masraflarla birlikte davalı taraftan tahsili istenilmiştir. Mahkemece davanın reddi cihetine gidilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
Davacı, kendisini ölümle tehdit eden ve bu nedenle mahkum olan davalıdan 400.000.000 lira manevi tazminatın tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, tehdit suçu şeref ve haysiyeti ihlal eden suçlardan olmadığından manevi tazminat talep edebilme şartlan oluşmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Nazilli Sulh Ceza Mahkemesinde görülen 2001/389-638 sayılı davada davalının davacıya karşı ölümle tehdit suçundan mahkum olduğu ve hükmün kesinleştiği anlaşılmaktadır.
TMK'nun 24. maddesinde; "hukuka aykırı olarak kişilik hakkına saldırılan kimse, hakimden saldırıda bulunanları karşı korunmasını isteyebilir". Aynı Kanunun 25. maddesinde, "Davacının, maddi ve manevi tazminat istemleri ile hukuka aykırı saldırı dolayısıyla elde edilmiş olan kazancın.... kendisine verilmesine ilişkin istemde bulunma hakkı saklıdır" hükümlerine yer verilmiş, kişilik hakkının tanımı yapılmamıştır.
Ancak, TCK'nun da tehdit eylemi, özgürlüklere karşı işlenmiş bir suç olarak kabul edilmiştir.
O halde, davalının hukuka aykırı ve özgürlüğe yönelik tehdit eylemi ile davacının kişilik hakkına saldırıda bulunduğu kabul edilerek BK'nun 49. maddesi uyarınca davacı lehine uygun bir miktar manevi tazminata hükmetmek gerekirken, yazılı gerekçe ile reddi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK. nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alman temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 5.7.2004 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.