 |
T.C.
YARGITAY
3. Hukuk Dairesi
E: 2003/2584
K: 2003/2512
T: 17.02.2003
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
Davada 25.9.2002 tarihinde başlayan dönem kira parasının aylık 360.000.000 lira olarak tesbiti istenilmiş, mahkemece aylık kira parasının (endeksten az olamayacağından) 293.000.000 lira olarak tesbitine karar verilmiş hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasında düzenlenen kira sözleşmesi 25.9.1996 başlangıç tarihli ve 1 yıl sürelidir. Kira parası 18.11.1964 gün ve 2/4 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca hak ve nesafet uygulamasına göre saptanmalıdır.
Kural olarak da şartlar değişmediği ve özel nedenler bulunmadığı takdirde kira parası toptan eşya fiyat endeksinden daha aşağı oranda tesbit edilemez.
Ancak hükmü temyiz eder davalı, kira parasının ekonomik nedenlerle genel fiyat artışlarının altında gerçekleştiğini ileri sürmektedir.
Mahkemece alınan bilirkişi raporunda yeni dönem kira parasının ekonomik nedenlerle genel fiyat artışlarının altında gerçekleştiği ve boş olarak kiraya verilmesi halinde aylık 225.000.000 lira kira getireceği belirtilmesine rağmen rapor somut araştırmayı içermemektedir.
Ayrıca tarafların kira parasının %100 arttırılacağına ilişkin koşulu yenilenen ilk dönem sonrasında da uyguladıkları ve önceki dönem kira parasının 180.000.000 liraya ulaştığı anlaşılmaktadır.
Bu durumda, mahkemece yeniden bilirkişi incelemesi yapılmalı, ekonomik olumsuzlukların (davalı tarafın savunması dikkate alınıp) yörede oluşan kira paraları üzerindeki etkileri, benzer yerlere ait kira sözleşmeleri de getirtilerek, kira parasına etki eden tüm unsurları karşılaştırmalı olarak incelenmeli, bu kira paraları dikkate alınarak kiralanan yerin getirebileceği kira parası belirlenmeli, hakimce bu kira parası dikkate alınarak hak ve nesafete uygun-makul bir kira parasına hükmedilmelidir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine 11.3.2003 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.