 |
T.C.
YARGITAY
3. Hukuk Dairesi
E: 2002/5049
K: 2002/5569
T: 20.5.2002
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
6570/m.11,Geç.7
2709/m.153
Dava dilekçesinde kira parasının 1.9.2001 gününden başlayarak aylık 2.250.000.000 lira olarak tesbiti istenilmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulü ile aylık kira parasının 2.000.000.000 lira olarak tesbiti cihetine gidilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü :
KARAR :
Davacı, 1.9.2001 tarihinden itibaren aylık kiranın 2.250.000.000 lira olarak tesbitini istemiş, mahkemece hak ve nesafet uygulaması yapılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
4531 sayılı " Gayrimenkul Kiraları Hakkında Kanuna Bir Geçici Madde Eklenmesi Hakkında Kanunun 1. maddesi uyarınca; sözleşmelerde kararlaştırılan kira paraları 2000 yılında %25...2001 yılında ise %10 oranında arttırılabilir...kira tesbit davalarında da yukarıdaki sınırlamalara uyulur. " hükmü yer almakta olup, yasa Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe girmiştir. Anılan yasa Anayasa Mahkemesinin 19.7.2001 tarihli kararı ile iptal edilmiş olup iptal kararı 15.9.2001 tarihli Resmi Gazetede yayınlanmıştır. Anayasa Mahkemesi Kararlarının geriye yürümezliği ilkesi Anayasal bir kural gereğidir.
Anayasanın 153/5 fıkrasında iptal kararının geriye yürümeyeceği ilkesinin benimsenmiş olmasının nedeni iptal edilen kanuna dayanılarak o tarihe kadar yapılan bir çok bireysel işlemi geçersiz kılmamak, bu yüzden kişilerin hukuksal güvenliği ve hukuk düzeninin istikrarı açısından çok büyük sakıncalar doğmasını önlemektir.
O halde taraflar arasında düzenlenen 1.9.1992 tarihli sözleşmenin yenilenme tarihi olan 1.9.2001 tarihinde yürürlükte olan 4531 sayılı yasa gereğince önceki dönem kira bedeline %10 artış uygulanmak suretiyle karar verilmelidir. Yasanın emredici hükmüne rağmen hak ve nesafet uygulanması yapılarak karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine 20.5.2002 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.