 |
T.C.
YARGITAY
3. Hukuk Dairesi
E. 2002/3128
K. 2002/4097
T. 18.4.2002
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
4721/m.364
743/m.315
Dava dilekçesinde aylık 35.000.000 lira olan yardım nafakasının 80.000.000 liraya çıkartılması istenilmiştir. Mahkemece davanın reddi cihetine gidilmiş, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü :
KARAR : Davacı 22.6.2000 tarihli dilekçesinde; Üniversite de okuduğunu, davalı babasından 35.000.000 lira yardım nafakası aldığını, hayat şartlarının pahalı olması nedeni ile bu miktarın yetmediğini ileri sürerek aylık nafakanın 80.000.000 liraya çıkartılmasını talep ve dava etmiştir.
Mahkemece; "Davacının, davalı Veysi'nin oğlu olduğu, dava açıldığı tarihte 18 yaşından büyük ve reşit olduğu, üniversitede öğrenci olduğu anlaşılmaktadır. Ancak, davacının daha önce 2 sene okuduğu okulu ( Su Ürünleri Bölümü )bırakıp yeniden 4 yıllık okula ( Fen Bilgisi Öğretmenliğine )başlaması ve davalı babasından nafakanın artırılmasını istemesi hakkın kötüye kullanılmasıdır" gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
İstek, dava tarihinde yürürlükte bulunan Medeni Kanunun 315.maddesine dayanan yardım nafakasına ilişkindir. Hukuk Genel Kurulunun 23.12.1977 tarihli 1039 esas 947 karar sayılı ilamında "Baba Yüksek Öğrenime devam eden çocuğuna olağan öğrenim süresi içinde kendisi geçim sıkıntısına düşmeme koşulu ile yardım yapmak zorundadır" denilmiştir.
O halde mahkemece, bir yıldan fazla bir zaman önce takdir edilen yardım nafakasının çocuğun ihtiyaçları, enflasyon nedeniyle paranın satın alma gücünün azalması ve davalı babanın ekonomik ve sosyal durumu gözetilerek uygun bir miktarda artırılması gerekir.
Mahkemenin, davacının okul değiştirmesi durumunu hakkın kötüye kullanılması olarak yorumlaması ve bu nedenle davanın reddi cihetine gitmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 18.4.2002 gününde oybirliğiyle karar verildi.