 |
T.C.
YARGITAY
3. Hukuk Dairesi
E: 2002/2038
K: 2002/2671
T: 19.3.2002
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
6570/m.11
4531/m.1
Dava dilekçesinde kira parasının 18.2.2000 gününden başlayarak yıllık 2.500.000.000 lira olarak tesbiti istenilmiştir. Mahkemece davanın reddi cihetine gidilmiş, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
KARAR :
Davacı dilekçesinde 18.2.2000 tarihinde başlayan dönem kira parasının yıllık 2.500.000.000 lira olarak tesbitini istemiş, dava sırasında da kira bedelinin değişen yeni koşullara uyarlanmasını talep etmiştir.
Mahkemece kiranın yeni koşullara uyarlanmasının şartları oluşmadığından davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasında düzenlenen kira sözleşmesinin 18.2.1995 başlangıç tarihli ve 3 yıl süreli olduğu, yıldan yıla yenilenerek süregeldiği anlaşılmaktadır.
Mahkemece davacının istemi kira parasının değişen koşullara uyarlanması olarak değerlendirilmiştir. Oysa davacı, kiralanan ve çevresinde olağanüstü bir değişiklik ve gelişme olduğuna dair bir iddiada bulunmamıştır. Taraflar arasında düzenlenen sözleşmenin yıldan yıla yenilenerek süregeldiği ve yeni döneme ilişkin kira parasının anlaşma ile belirlenemediği dikkate alındığında, davacı isteminin kira bedelinin tesbiti olduğunun kabulü gerekir.
Kaldı ki; 18.2.2000 tarihinde yürürlüğe giren 4531 sayılı Gayrimenkul Kiraları Hakkında Kanuna Bir Geçici Madde Eklenmesi Hakkındaki Kanunun 1. maddesi ile "sözleşmelerde kararlaştırılan kira paraları 2000 yılında yıllık %25... oranında arttırılabilir,... kira tesbit davalarında da yukarıdaki sınırlamalara uyulur" hükmü getirilmiştir.
Mahkemece bu durumda önceki dönem kira parası %25 oranında arttırılarak ( varsa davacı ödemesi de dikkate alınarak ) yeni dönem kira parasının tesbiti gerekirken, itibar edilmeyen gerekçelerle davanın reddi yoluna gidilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine 19.3.2002 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.