 |
T.C.
YARGITAY
3. Hukuk Dairesi
E : 1999/9510
K : 1999/9340
T : 20.09.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
- KİRA PARASININ ARTTIRILMASI
ÖZETİ : Davadaki istem dava dilekçesinde yeteri kadar açık değilse, talebin ne olduğunun saptanabilmesi için davacı açıklamaya davet edilmelidir.
Dava dilekçesinde kira parasının 1.12.1990 gününden başlayarak aylık 140.035.714 lira olarak tesbiti istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulü cihetine gidilmiş, hüküm davacı vekili tararından temyiz edilmiştir.
YARGITAY KARARI
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili 17.5.1999 tarihli dava dilekçesinde SSK.işhanı 4.çarşı katındaki 3.4.5 nolu dükkanların davalıya 1.12.1995 tarihinde kiraya verildiğini dava konusu mecurun 1.121998 tarihinden itibaren aylık kira bedelinin 140.035.711 lira olarak tesbitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, SSK. İşhanı 4.Çarşı Kat 11/3-4-5 numarada kain kiralananların talep gibi 1.12.1998 tarihinden aylık kirasının 140.035.714 lira olarak tesbitine karar verilmiştir.
Davacı vekili dava açılmadan önce davalıya gönderdikleri ihtarnamede açıkça 5 nolu dükkan için istemde bulunduklarını, dava dilekçesinde de bu dükkanı kastettiklerini, nitekim 3 ve 4 nolu dükkanların kira sözleşmelerinin ayrı ayrı başlangıç tarihi olduğunu beyanla hükmün bu yönden düzeltilmesini istemiştir.
Dava dilekçesinin neleri içereceği HUMK.1/9.maddede gösterilmiştir. Bu madde hükmüne göre davadaki istem dava dilekçesinde açıkça gösterilmelidir. Dava konusu olayda dava dilekçesi yeteri kadar açık değildir. Bu durumda mahkeme HUMK. 75/2.maddesi gereğince talebin ne olduğunun saptanabilmesi için davacı açıklamaya davet edilmelidir. İsteğin hangi dükkana ait olduğu açıkça tesbit edildikten sonra davanın kabulüne karar vermek gerekirken böyle bir çaba gösterilmeden sonuca gidilmesi usul ve yasaya aykırı görülmüştür.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün H.U.M.K.nün 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine 20.9.1999 gününde oybirliği ile karar verildi.