 |
T.C.
YARGITAY
3. Hukuk Dairesi
Esas No : 1998/5805
Karar No : 1998/6296
Tarih : 8.6.1998
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Dava dilekçesinde kira parasının 15.8.1997 gününden başlayarak aylık 20.000.000 lira olarak tesbiti istenilmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulü ile aylık kira parasının 8.000.000 lira olarak tesbiti cihetine gidilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
YARGITAY KARARI
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı, 15.8.1997 tarihinden itibaren aylık kiranın 20.000.000 lira olarak tesbitini istemiş, mahkemece 8.000.000 lira olarak saptanmıştır.
Taraflar arasındaki ilk kira sözleşmesi 20.6.1992 tarihli olup 700.000 lira bedellidir. Daha sonra ise 15.8.1995 tarihli kira sözleşmesi düzenlenmiş olup kira bedeli 2.500.000 lira kararlaştırılmıştır. Mahkemece "2 kira sözleşmesinde kir başlangıç tarihi değişmiş olduğu" vurgulanarak Toptan Eşya Fiyat Endeksinin %65 ile sınırlı kısmı uygulanmak suretiyle davalının kabul ederek ödediği bedel de dikkate alınarak 8.000.000 liraya hükmedilmiştir.
Her iki sözleşmenin de aynı artış oranı içermekte olduğu dosya kapsamı ile sabittir. Bundan ayrı olarak da 15.8.1995 tarihli kira sözleşmesinin rayice uygun olduğu kanıtlanmış değildir. Nitekim; hükme dayanak yapılan 19.1.1998 tarihli bilirkişi raporunda mecurun boş olarak yeniden kiraya verilmesi halinde "20.00.000 lira getirebileceği belirtilmiş olup, endeks uygulanması halinde 6.187.000 lira iken davalının kendi rızası ile 8.000.000 lira ödediği de tartışmasızdır.
O halde hükme esas alınan 15.8.1995 tarihli kira sözleşmesi eski sözleşmenin devamı olduğu gibi hak ve nesafet ilkelerine, rayiç ve emsal değerleri yansıtan yeni bir sözleşme olarak nitelendirilemez. Eski sözleşmenin devamı mahiyetindedir.
Bu durumda mahkemece yapılacak iş, hak ve nesafet ilkesine uygun emsal ve rayiç değerleri yansıtan bir kira parasına hükmetmekten ibaret iken yazılı gerekçeyle sonuca gidilmesinde isabet görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine 8.6.1998 gününde oybirliğiyle karar verildi.