 |
T.C.
YARGITAY
3. Hukuk Dairesi
Esas No : 1998/1409
Karar No : 1998/1884
Tarih : 26.02.1998
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Dava dilekçesinde kira parasının 1.10.1997 gününden başlayarak aylık bürüt 1.416.666.000 lira olarak tesbiti istenilmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulü ile aylık kiranın net 720.000.000 lira olarak tesbiti cihetine gidilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
KARAR : Davacı aylık kira parasının 1.10.1997 tarihinden itibaren 1.416.666.000 TL. olarak tespitini istemiş, mahkemece aylık net 720.000.000 TL. kira parasına karar verilmiştir.
Taraflar arasındaki sözleşmede kira bedeli net olarak kararlaştırılmıştır. Ancak mahkemece kira parasının net olarak tespiti doğru görülmemiştir.
193 Sayılı Gelir Vrgisi Kanununun 93. maddesi gereğince gayrimenkul sermaye irat sahiplerinin ödemek zorunda olduğu vergiler stopaj yoluyla tahsil edilmektedir.
Kira parasının bir bölümünün stopaj ve fon kesintileri adı altında vergi dairelerine kiracı tarafından ödenmesinin gelir vergisi yükümlülüğüne ait ve vergi yasalarınca düzenlenen bir konudur. Yakıt parası, aydınlatma ve temizlik ücreti, sigorta ve doğrudan doğruya taşınmazın kullanımından doğan masraf kalemlerinden olmayan vergi kira tespitinde bir unsur olarak dikkate alınamayacağından, fon ve vergi stopajı düşülerek kira parası tespit edilemez.
Bu nedenle yukarıdaki hususlar gözönüne alınmaksızın kira parasının net olarak tespiti doğru değildir.
Ayrıca kabule göre de, davalı tarafın 492 Sayılı Harçlar Kanunu ve 2547 Sayılı Kanun gereğince harçtan muaf olduğu gözetilmeksizin eksik harcın davalıdan alınarak hazineye irat kaydedilmesine karar verilmesi ve yargı giderleri hesaplhanırken de peşin alınan nispi harcın buna dahil edilerek hesaplama yapılması usul ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ : Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün H.U.M.K.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine 26.2.1998 gününde oybirliği ile karar verildi.