 |
T.C.
YARGITAY
3. Hukuk Dairesi
Esas No : 1998/11371
Karar No : 1998/11901
Tarih : 17.11.1998
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Dava dilekçesinde kira parasının 1.7.1995 gününden başlayarak aylık 115.696.000 lira olarak tesbiti istenilmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulü ile aylık kira parasının 94.446.000 lira olarak tesbiti cihetine gidilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
YARGITAY KARARI
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı, 1.6.1995 tarihinden itibaren aylık kiranın 115.696.00 lira olarak tesbit edilmesini talep etmiş, mahkemece Toptan Eşya fiyat Endeksine göre ( %65 ile sınırlı olarak) aylık 94.446.000 lira kir parasına karar verilmiştir.
Taraflar arasındaki kira sözleşmesi 1.6.1993 başlangıç tarihi olup, 5 yıl sürelidir ve % 60 artış şartı kararlaştırılmıştır. Önceki dönem kira parası Asliye Hukuk Mahkemesince aylık 57.240.000 lir olarak uyarlanmıştır.
Dava konusu dönem için davacı, % 65 oranında Toptan Eşya Fiyat Endeksine göre kira parasının artırılmasını talep etmektedir.
Her ne kadar 1.7.1994 kira bedeli Asliye Hukuk Mahkemesine sözleşmedeki %60 artış şartının üstünde bir miktar olarak belirlenmiş ise de sözleşmedeki % 60 şartının sonraki yıllar için geçerli olmayacağı anlamına gelmez. Yani % 60 artış şartı sonraki yıllar için baki dir.
Davacı, 1.7.1995 dönemi için % 60 artış şartının üstünde bir artış istediğinden, bu talep, artış şartının değiştirilmesi mahiyetindedir. Diğer bir ifade ile HU M K.nun 8/II, 1 maddesinde belirtilen kira tesbit davası niteliğinde değildir.
Bu durumda davanın bu niteliğine göre mahkemece, yıllık kira parası dikkate alınarak görevli mahkemenin Asliye Hukuk Mahkemesi olduğundan bahisle dava dilekçesinin görevsizlik nedeni ile reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde kira tesbitine karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün H.U.M.K.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine 17.11.1998 gününde oybirliğiyle karar verildi.