 |
T.C.
YARGITAY
14. Hukuk Dairesi
E. 1997/5934
K. 1997/7268
T. 23.10.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
ÖLÜNCEYE KADAR BAKMA SÖZLEŞMESİ
DAVANIN KABULÜ
KARAR ÖZETİ : Usulüne uygun biçimde düzenlenmeyen ölünceye kadar bakma sözleşmesine dayanılarak tescil istenemez. Ancak, duruşmaya gelerek davayı kabul eden davalılar yönünden, "kabul" hüküm ifade eder.
(818 s. BK. m. 511, 512)
(YİBK, 10.12.1952 gün ve 4/5 s.)
Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 20.1.1995 gününde verilen dilekçe ile şahsi hakka davalı tapu iptali ve tescil istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın reddine dair verilen 13.2.1997 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek, gereği düşünüldü:
10.12.1952 tarih ve 4/5 sayılı Yargıtay İçtihatı Birleştirme Kararı uyarınca akitlerden birinin ölünceye kadar bakmak ve görüp gözetmek şartıyla diğerine bir gayrimenkulün temlikini sağlamak üzere sözleşme düzenlemeye, MK.nun 512. maddesi gereğince sulh hâkimleri, noterler ile tapu sicil muhafız veya memurları yetkilidir. Buna göre; Mustafa mirasçılarının Mehmet ile yaptıkları sözleşme, mahiyeti itibariyle bir ölünceye kadar bakma aktidir. Bu sözleşme sadece yazılı olması nedeniyle miras hakkının temliki olarak yorumlanamaz. Sözleşmenin tümüyle yorumlanmasından ölünceye kadar bakma akti olduğu ve bunun da usulünce düzenlenmediği anlaşıldığından, bu sözleşmeye değer verilerek tescil istenemez. Bir kısım davalılar duruşmaya gelerek davayı kabul etmişlerdir. Usul hukuku bakımından "kabul" hüküm ifade eder. Mahkeme ise davayı tümü ile reddetmiştir.
O halde, kabul edenlerin dışında red kararı doğru ise de; davayı kabul eden mirasçılar bakımından "kabul" hüküm ifade edeceğinden buna göre işlem yapmak gerekirken bütün davalılar hakkında davanın reddi doğru görülmediğinden hükmün bu yönden bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle; temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün (BOZULMASINA), temyiz harcının istek halinde yatırana iadesine, 23.10.1997 gününde oybirliği ile karar verildi.
