 |
T.C.
YARGITAY
3. Hukuk Dairesi
Esas no : 1995/9510
Karar no : 1995/10157
Tarih : 19.9.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Dava dilekçesinde kira parasının 1.1.1995 gününden başlayarak yıllık 1.500.000.000 lira olarak tesbiti istenilmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulü ile yıllık kira parasının 966.418.695 lira olarak tesbiti cihetine gidilmiş, hüküm taraflar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
YARGITAY KARARI
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddine,
Davacı vekillinin temyiz itirazlarına gelince;
1.1.1995 tarihinde başlayan dönem kira parasının mahkemeden tesbiti istenilmiştir.
Mahkemece Toptan Eşya Fiyat Endeksi uygulanmasına göre kira parası artırılarak tesbit edilmiştir.
Dava dosyası incelendiğinde hak ve nesafet uygulanmasına göre kira parasının 1.1.1991 tarihinde tesbit edildiği, o tarihten bu yana 5 yıl geçtiği anlaşılmaktadır. Tesbiti istenilen dönem 5.dönem olmaktadır.
Ülkede mevcut enflasyon, talebin arzın üzerinde oluşu, kente yoğun göç gibi nedenlerle taşınmaz kiralarının sürekli olarak değiştiği bilinen bir gerçektir. Bu nedenlerle Toptan Eşya Fiyat Endeksinin üç kez arttırımı esas alınmasından sonraki dönemlerde yörede ve sosyo ekonomik alanlarda değişiklikler olabileceğinin kabulü ile yeniden mahallinde inceleme yapılmalı, bu inceleme sonucuna göre 18.11.1964 tarih ve 2/4 sayılı YİBK gözönünde tutularak, hakimce hak ve nesafete göre uygun bir kira parası takdir edilmelidir.
Bunun için dava konusu yerin yeniden kiralanması halinde getirebileceği kira parası bilirkişiler tarafından belirlenmelidir. Böyle bir belirleme yapılırken benzer yerlerin kira sözleşmeleri incelenmeli, dava konusu yer ila ayrı ayrı karşılaştırılmalı kira parasına etki eden hususlar üzerinde de ayrıca durulmalıdır.
Dava konusu yerin yukarıda açıklandığı üzere serbest koşullarda getirebileceği kira parası usulünce saptandıktan sonra bu kira parası dikkate alınmak suretiyle hak ve nesafet kurallarına göre hakimce bir kira parası takdir edilmelidir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün H.U.M .K . nün 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine 19.9.1995 gününde oybirliğiyle karar verildi.