 |
T.C.
YARGITAY
3. Hukuk Dairesi
Esas no : 1995/7972
Karar no : 1995/10065
Tarih : 19.9.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Dava dilekçesinde fazla haklar saklı tutularak 15.000.000 lira kira kar ve değer kaybı karşılığının faiz ve masraflarla birlikte davalı taraftan tahsili istenilmiştir. Mahkemece davanın 11.782.396 liralık bölümünün kabulü cihetine gidilmiş hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir
YARGITAY KARARI
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Hükme dayanak yapılan 4.4.1994 tarihli bilirkişi raporuna karşı davalı vekilinin 7.6.1994 tarihli dilekçe ile yaptığı ayrıntılı itiraz üzerine alınan 15.11.1994 tarihli ek rapor genel ifadeli olup, söz konusu itirazlar (Yargıtay denetimine elverişli olacak biçimde) madde madde cevaplandırılmamıştır.
Bu durumda; sağlıklı bir çözüm için oluşturulacak başka bir bilirkişi kurulu aracılığıyla mahallinde yeniden keşif yaptırılarak (ve bu arada dosya içinde bulunan Yenimahalle 1.Asliye Hukuk Mahkemesine ait kararın kesinleşmiş 1938/355-1989/224 sayılı dava dosyasında bulunan aynı taşınmazla ilgili 23.1.1989 tarihli bilirkişi raporunun, özellikle mükerrerliğe meydan vermemek açısından bu son davaya konu edilen irtifaklı kesime ilişkin değer kaybı belirlemesi de gözetilip karşılaştırılmak suretiyle) rapor alınması gerekir.
Öte yandan; 29.4.1992 tarihinde açılan ve 2 yıllık ürün kaybı karşılığı istemini de içeren davada (ki, hükme esas alınan itirazlı bilirkişi raporunda da 90-91 yıllarına ilişkin ürün bedeli saptanmış bulunmaktadır.) Faizin, 14.7.1990 tarihinden başlatılmasının (gerekli olmasına karşı) nedenleri de gösterilmemiştir.
O halde; belirtilen şekilde işlem, inceleme ve değerlendirmeler yapılarak sonuçlarına uygun bir karar verilmesi icap ederken, bu yönlerden eksik inceleme ve değerlendirme ile yazılı olduğu gibi hüküm kurulması doğru değildir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün H.U.M.K.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine 19.9.1995 gününde oybirliğiyle karar verildi.