 |
T.C.
YARGITAY
3. Hukuk Dairesi
E. 1992/17672
K. 1993/48
T. 18.1.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
ECRİMİSİL
İNTİFADAN MEN KOŞULU
TİCARİ AMAÇLI ORTAK YERLER
ÖZET Müşterek mülkiyete konu taşınmazlarda paydaşlardan biri diğer paydaş hakkında ecrimisil istemesi kural olarak intifadan men koşulu gerçekleşmesine bağlıdır. Taşınmazın ticari amaçla kullanılması halinde ise ve bir bölümün kiraya verilmesi halinde ise, intifadan men koşulu aranmaz.
(743 s. MK. m. 908)
Dava dilekçesinde, fazla haklar saklı tutularak 25.000.000 lira ecrimisilin faiz ve masraflarla birlikte davalı taraftan tahsili istenilmiştir. Mahkemece, davanın reddi cihetine gidilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Mahkemece dava, ecrimisile konu edilen ortak taşınmazlarda intifadan men koşulunun gerçekleştiği iddiasının kanıtlanmadığı gerekçesiyle reddedilmiştir.
Oysa ki; her ne kadar ecrimi sile konu taşınmazlarda taraflar paydaş olmakla, ecrimisil istenen sürede (kural olarak) intifadan men koşulunun gerçekleşmiş bulunması gerekir ise de, bu taşınmazlar üzerinde taraflarca yaptırılmış, davalı tarafından ticari amaçla kullanılan ve kısmen de kiraya verilerek gelir elde edilen dükkan ve atölye gibi binaların da bulunduğu anlaşılmaktadır.
Bu şekilde hukuksal semere getiren ticari amaçlı ortak yerler için ise intifadan men koşulu aranmaz.
O halde; söz konusu taşınmazlar için intifadan men koşulu aranmayarak diğer yönler (ecri misil istenen süre içerisinde gerçekten Davalının kullanım ve tasarrufu altında bulunup. bulunmadığı, bulunuyorsa ne miktar ecrimisil getireceği gibi) üzerinde durulup bu hususların da usulünce saptanması ve sonuçlarına göre bir karar verilmesi gerekirken, bu yönler düşünülmeksizin, yazılı olduğu gibi davanın reddedilmesi yersizdir.
Kabule göre de; davacı tarafça çekilen (konuya ilişkin ihtarnamenin, davalıya tebliğ edildiği 26.3.1991 tarihi ile 10.4.1991 olan dava tarihi arasındaki 15 günlük süre için davacının ecrimisil isteyebileceğinin dahi gözetilmemesi doğru değildir.
Bu itibarla, yukarıda açıklanan esaslar göz önünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 18.1.1993 gününde oybirliğiyle karar verildi.
|
