 |
T.C.
YARGITAY
3. Hukuk Dairesi
E: 1990/5667
K: 1990/4790
T: 24.05.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Dava dilekçesinde 900.000 lira alacağın faiz ve masraflarla birlikte davalı tarafından tahsili istenilmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulü cihetine gidilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmekle dairece bozulmuş mahkemenin ısrar kararı üzerine HGK.'nca tazminata hükmedilmesi ancak tazminat miktarının iyiniyet kuralları da dikkate alınarak belirlenmesi gerektiğine değinilerek, dosya bu konuda inceleme yapılmak üzere daireye gönderilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
KARAR : Medeni Kanunun 84. maddesinde nikahın icra olunacağı kanaatıyle ve hüsnüniyetle masrafa karşılık bir tazminatın hükmedilmesi öngörülmüştür. Hukuk Genel Kurulu Kararında dairenin bozma kararının aksine, nişan masraflarının da nikahın icra olunacağı kanaatiyle yapılan masraflardan olduğu kabul edilmiş isede, bu konuda hükmedilecek masraflara karşılık tazminat gerçek masrafların karşılığı olmayıp madde metninde de açıkça belirlendiği gibi mesarif mukabil münasip bir tazminattır.
Mahkemece bu hususlar ile ve davacı vekilinin ilk bilirkişi raporuna karşı verdiği 15.5.1986 tarihli itiraz dilekçesinin sonuna el yazısı ile eklemiş olduğu beyanında 350.000 liraya razı olduğu hususlar da dikkate alınarak bir karar verilmesi gerekir.
Tazminat miktarının belirlenmesinde davacının nişan masrafları için istediği meblağın aynen kabul edildiği dikkate alınarak mahkemece; nişanın duyurulmasında diğer bir deyimle nişan töreninde sarfedildiği davacı vekilinin 15.5.1986 tarihli dilekçesinde belirtilen viski, votka, likör, rakı, ordövr, madlen çikolata gibi daha geleneksel yiyecek ve içeceklerle ikame edilebilen nesnelerin nikahın icra olunacağı kanaatiyle ve iyi niyetler tüketilip tüketilmediği ve evin temizliği ile bahşişlerinde bu cümleden olup olmadıkları üzerinde de durulmalıdır.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin ödediği temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine 24.5.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.