 |
T.C.
YARGITAY
3. Hukuk Dairesi
E:1990/14931
K:1990/11534
T:25.12.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
* ÖZET : Hükme dayanak yapılan bilirkişi raporunda, dava konusu yerin yeniden kiralanması halinde 400.000 liraya kiraya verilebileceği açıklanmış, mahkemece de aylık kira parasının 400.000 lira olarak tesbitine karar verilmiştir. Böyle bir uygulama, 18.11.1964 tarih ve 2/4 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararında açıklanan esaslara uygun değildir. Anılan İçtihadı Birleştirme Kararına göre kira parası, hakimce hak ve nesafete uygun olarak tesbit edilmelidir.
(YİBK., 18.11.1964 gün ve 2/4 s.)
Dava dilekçesinde, kira parasının.1.2.1989 gününden başlayarak aylık 600.000 lira olarak tesbiti istenilmiştir. Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile aylık kira parasının 400.000 lira olarak tesbiti cihetine gidilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Hükme dayanak yapılan bilirkişi raporunda dava konusu yerin yeniden kiralanması halinde 400.000 liraya kiraya verilebileceği açıklanmış, mahkemece de aylık kira parasının 400.000 lira olarak tesbitine karar verilmiştir.
Böyle bir uygulama, 18.11.1964 tarih ve 2/4 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararında açıklanan esaslara uygun değildir. Anılan İçtihadı Birleştirme Kararına göre kira parası, hakimce hak ve nesafete uygun olarak tesbit edilmelidir.
Dava konusu yerin serbestçe getirebileceği kira parasının hak ve nesafete uygun bir kira parası olduğu kabul edilemez. Kaldı ki, kira parası 1.2.1988 tarihinden geçerli olmak üzere yine mahkeme tarafından hak ve nesafet kuralları dikkate alınarak aylık 140.000 lira olarak takdir edilmiştir.
Bu kerre 1.2.1988 tarihi ile 1.2.1989 tarihleri arasındaki toptan eşya fiyat endeksindeki artışın % 70.2 olduğu dikkate alındığında bu oranın çok üzerinde bir kira parasının tesbit edilmesinin özel nedenleri de açıklanmamıştır. Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA) ve peşin ödenen temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 25.12.1990 gününde oybirliği ile karar verildi.
