 |
T.C.
YARGITAY
3. Hukuk Dairesi
E: 1990/12652
K: 1991/7618
T: 02.07.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Dava dilekçesinde, 4.000.000 lira ecrimisilin faiz ve masraflarla birlikte davalı taraftan tahsili istenilmiştir. Mahkemece, davanın kabulü cihetine gidilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
KARAR : Ecrimisil istemi, hak sahibi zilyedin kötü niyetli zilyetten isteyebileceği bi tazminat olarak nitelendirilebilir. Bu da gelir getirebilecek bir yerin işgali nedeniyle malikin o yerden olağan biçimde yararlanmaması yüzünden, mal varlığındaki artışa engel olmak şeklinde tezahür eder. Bu engel olmanın sağladığı mal varlığına girmeyen çoğalma en az kira, en çoğuda tam gelir yoksunluğu olarak değişebilir. Dava dilekçesinde, kira ya da tam gelir istemi yönünden bu açıklama bulunmamaktadır. Mahkemece, her şeyden önce davacı tarafa bu hususu açıklattırmak gerekir. Zira, istek dışına çıkılarak ürün ya da kira esasına göre hesaplanacak ecrimisile hükmedilemez.
Bundan ayrı olarak, tarafların paydaş olduğu anlaşılmaktadır. Kural olarak paydaşlar intifadan men edilmedikçe birbirlerinden ecrimisil isteyemezler. Fakat bu kuralın bir takım istisnaları bulunmaktadır. Bunlardan birisi de, (muris ya da taraflarca ortaklaşa dikilip yetiştirilen) meyva bahçesi gibi doğal ürün veren yerler için sözkonusudur. Mahkemece hangi parselin meyva bahçesi, hangisinin tarım arazisi olduğu üzerinde durulmadan sonuca varılmıştır.
Mahkemece, yukarıdaki ilkeler ışığı altında araştırma ve soruşturma yapılarak, tarafların iddia ve savunmaları ile toplayacağı delil doğrultusunda varılacak uygun sonuç dairesinde bir karar verilmek gerekirken, hükme esas tutulmaya elverişli blunmayan eksik ve yetersiz bilirkişi raporuna dayanılarak hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
Bu itibarla, yukarda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, teyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin ödenen temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 2.7.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.