 |
T.C.
YARGITAY
3. Hukuk Dairesi
E: 1990/1171
K: 1990/7263
T: 02.10.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Dava dilekçesinde kira parasının 1.1.1989 gününde başlayarak aylık 563.350,- lira olarak tesbiti istenilmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulü ile aylık kira parasının 450.000,- lira olarak tesbiti cihetine gidilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Kira sözleşmesinin 2. maddesinde yeni dönem kira parasının Devlet İstatistik Enstitüsünce yayınlanan toptan eşya fiyat endeksindeki ortalama fiyat artış nisbetinin yüzde beşinden aşağı olmıyacağı belirtilmiştir.
Yargıtay'ın yerleşmiş içtihatlarına göre sözleşmeye konulan böyle bir şart yenilenen ilk dönemde tarafları bağlar. Bu şartın yenilenen dönemde yazılı sözleşmede tekrar edilmesi sonucu etkilemez. Nitekim taraflar arasında 1.1.1988 tarihinde başlayan sözleşmenin 2. maddesi 1.5.1986 başlangıç tarihli sözleşmenin 2. maddesinin tekrarı niteliğindedir. Kaldı ki sözleşmedeki şart en az kirayı ifade etmektedir.
Davacının duruşmada sözleşmenin anılan şartına göre kira parasının tesbitini istemesi kira parasının % 30 oranında artırılarak tesbitini gerektirmez. Davacının talebinin yeni dönem kira parasının fiyat endeksindeki artışın tamamının % 5 eksiği gözönünde tutularak tesbiti yerinde olduğu kabul edilmelidir. Ancak davacının beyanı kendi yönünden bağlayıcıdır. Bu yüzden yeni dönem kira parası tesbit edilirken yöredeki kira paraları incelenerek dava konusu yerin getirebileceği kira parası tesbit edilmeli, hakimce bu kira parası davacının duruşmadaki beyanı ve sözleşme hükmü de gözönünde tutularak hak ve nasafete uygun kira parası takdir edilmelidir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.'nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, 2.10.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.