 |
T.C.
YARGITAY
3. Hukuk Dairesi
E: 1989/5542
K: 1990/1896
T: 05.03.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA :Dava dilekçesinde, 400.000 lira borçlu olmadığının tesbiti ile faiz ve masrafların davalı taraftan tahsili istenilmiştir. Mahkemece, davanın kısmen kabulü cihetine gidilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosaydaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
KARAR : Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak davalı, ağır ceza mahkemesindeki dava için davacıya 150.000 lira ödediğine dair savunmasını isbat zımnında davacıya yemin teklif etmiştir. Davacı, Avukatlık Kanununun 163. maddesi karşısında avukatlık ücretine ilişkin davalarda yemin deliline dayanılamayacağı gerekçesi ile yeminden çekinmiş ve mahkemece bu çekinme haklı görülerek bunun dışında toplanan deliler dikkate alınarak hüküm kurulmuş ise de, 1136 sayılı Avukatlık Kanunun konuya ilişkin 163. maddesinin 6. fıkrası hükmü ücreti de içeren bir yazılı sözleşmenin varlığı halinde ancak yazılı sözleşmeden başka delil getirmeyeceği ve dinlenemeyeceğine ilişkindir.
Taraflar arasında iş sözleşmesi olarak adlandırılan bir yazılı sözleşme var ise de bu sözleşmede belli bir ücret sözkonusu edilmemiş ve mahkemece de buna itibar edilemeyerek bilirkişinin Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre hesaplandığı avukatlık ücreti dikkate alınarak karar verilmiştir.
Bundan ayrı, 163. maddesinin sözü edilen hükmü, ücrete ilişkin olarak ödeme yapılıp yapılmadığı hususunda tarafların yemin teklif etmelerine engel değildir.
Mahkemece davalının 150.000 liranın ödendiği hususunda davacıya yemin teklif ettiği dikkate alınarak HUMK.nun 344 ve sonra gelen maddeleri uyarınca işlem yapılarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken davalının bu konudaki savunması ve isteminin dikkate alınmaması doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, peşin ödediği temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 5.3.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.