 |
T.C.
YARGITAY
3. Hukuk Dairesi
E: 1989/4377
K: 1990/1143
T: 13.02.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Dava dilekçesinde 289.978 lira faiz alacağının masraflarla birlikte davalı tarafdan tahsili istenilmiştir. Mahkemece, davanın reddi cihetine gidilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
KARAR : Davacı, haksız fiil nedeniyle açtığı tazminat davasında faiz istemeyi unuttuğunu, o davanın lehine hükme bağlanıp kesinleştiğini bildirerek bu dava ile istemeyi unuttuğu faizi dava etmektedir.
Mahkemece, faizi istemeyi unutmanın davacıya bu davayı açma hakkı vermeyeceği ve asıl alacağın tahsili sırasında ihtirazi kayıt ileri sürmediği gerekçesi ile dava reddedilmiştir.
Asıl alacağın hükmen tahsilene karar verilmiş olup, bu alacak faize ilişkin bu dava açıldıktan sona tahsil edilmiş olduğundan, asıl alacağın tahsili sırasında ihtirazi kayıt ileri sürülmediğine ilişkin gerekçe varit değildir.
Ayrıca, Yargıtay'ın yerleşmiş içtihatlarına göre, anaparanın hüküm altına alınmasından sonra ve fakat bu paranın ödenmesinden önce faiz hakkında açılan davaya bakılması gerekir.
Borçlar Kanununun 113. maddesi gereğince, alacak ödeme ile veya başka yolla düşerse ancak o zaman onun faiz alacağı düşer. Yukarıda da belirtildiği üzere hükmen tahsiline karar verilen asıl alacak faize ilişkin bu dava açıldıktan sonra ödendiğinden davaya bakılması gerekirken, aksine düşüncelerle davanın reddi doğru değildir.
SONUÇ : Bu itibarla, yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmü HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, ve peşin alınan harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 13.2.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.