 |
T.C.
YARGITAY
3. Hukuk Dairesi
E: 1989/2370
K: 1989/5390
T: 28.09.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki borçlu olmadığının tesbiti davasının yapılan yargılanması sonunda; ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne ve kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün davalı avukatınca duruşmalı olarak temyiz edilmesi üzerine gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı, davalı tarafından tahakkuk ettirilen fazla görüşme ücreti 16.174.200 TL'nın teknik arıza veya kaçak görüşmeden ileri gelmiş olabileceğini öne sürerek borçlu olmadığının tesbitini istemiştir.
Davalı davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece 15.850.716 TL. borçlu olmadığının tesbitine karar verilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davalı P.T.T. Genel Müdürlüğünün 21.11.1988 günlü bilirkişi raporuna itiraz dilekçesinde, davacının numarası çalıştığı halde, bilgisayar kayıtlarına işlenmediğinden Mart 1987 döneminden itibaren tahakkukların davacı aboneye gönderildiği, önceki döneme ait eksik faturaların da Mayıs faturasına eklendiği, Şubat ayı için ise 32.500 TL. alınmayıp sadece bir ödemeli görüşme karşılığı 325 lira tahsilat yapıldığı belirtilmiştir. Hükme esas alınan raporda belirtilen tutarda fazla görüşme yapmanın fiilen mümkün olmadığı, hat'a girme yoluyla kaçak görüşmeye yapılmasının kuvvetle muhtemel olduğu belirtilerek, davacının yapmış olduğu fazla görüşme ücreti, davalıca Şubat tahakkukunda yapılan 50 kat indirim oranı uygulanarak bulunmuştur. Oysa davalı Şubat ayı için bir ödemeli görüşme dışında ücret tahsil edilmediğini, tahakkuka Mart'tan itibaren başlandığını savunmaktadır. Bu durumda bilirkişinin esas alındığı rakam ve ölçü hatalı olup uyuşmazlığı halleder nitelikte kabul edilemez. Mahkemece yeniden seçilecek bilirkişi aracılığıyla davalının bilirkişi raporuna olan itirazları da dikkate alınarak teknik bakımdan mümkün ve normal sayılabilecek fazla görüşme ücretinin saptanarak hüküm altına alınması gerekirken eksik inceleme ile hüküm tesisi bozmayı gerektirir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle kararın davalı yararına BOZULMASINA 28.9.1989 gününde oybirliğiyle karar verildi.