 |
T.C.
YARGITAY
3. Hukuk Dairesi
E: 1989/10504
K: 1990/3376
T: 12.04.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Dava dilekçesinde kira aktine aykırılığın önlenmesi istenilmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulü cihetine gidilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
KARAR : Dava belirtilen niteliğine göre H.U.M.K.nun değişik 8. maddesinin 2. fıkrası kapsamına giren davalardan değildir.
Bu duruma göre mahkemenin görevinin belirlenmesinde, anılan Kanun maddesinin 1. fıkrası uyarınca davanın değerinin gözetilmesi gerekir. Kira aktine dayanan bu tür davalarda ise görev, kira sözleşmesinde kararlaştırılan kira süresine taalluk eden kira parası miktarına göre tayin edilir. Davaya dayanak yapılan 1.1.1988 başlangıç tarihli son kira sözleşmesinde 1 yıllık süre için (18.000.000) lira kira parası kararlaştırılmış olduğuna göre davanın değeri; Sulh Hukuk Mahkemesinin (500.000) liralık görev sınırını aşmaktadır.
O halde; belirtilen değeri itibariyle davaya Asliye Hukuk Mahkemesinde bakılmak üzere görev yönünde dava dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekirken, kamu düzenini ilgilendirmesi nedeniyle resen görülmesi icabeden bu cihetin düşünülmeyerek davanın esası hakkında hüküm kurulması yasaya aykırıdır.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün H.U.M.K.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA ve şimdilik diğer yönlerin incelenmesine mahal olmadığına peşin ödediği temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine 12.4.1990 gününde oybirliiyle karar verildi.
