 |
T.C.
YARGITAY
3. Hukuk Dairesi
E: 1988/2050
K: 1988/6544
T: 21.06.1988
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Dava dilekçesinde suya vaki elatmanın önlenmesi istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulü cihetine gidilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
KARAR : Medeni Kanunun 679. maddesinin 3. fıkrasına göre, yeraltı suları, anılan maddenin birinci fıkrasında sözü edilen ve kaynadıkları toprağın mülkiyeti ile birlikte iktisap edilen kaynaklardan farklı bir statüye sahip olup, bu statü 16.12.1960 tarih ve 167 sayılı Yeraltı Suları Hakkındaki Kanun ile bu kanuna göre çıkarılmış olan 5/1465 sayılı Yeraltı Suları Tüzüğünde belirlenmiştir.
Diğer taraftan Yargıtay'ın kökleşmiş içtihatlarına göre, tapulu yerden kaynarsa bile; bir suyun kaynadığı taşınmazın sınırları içerisinde kalamayacak kadar büyük olması veya suyun yeryüzüne çıkar çıkmaz bir dere haline gelmesi veyahut suyun hususi mülkiyete bağlı olması kamu için zararlı olacağı hallerde kaynağın arzın mütemmim cüz'ü hükmünde tutulması mümkün görülmemektedir.
Dava konusu suyun belirtilen bu niteliklere sahip olduğu da delil tesbiti sırasındaki bilirkişi raporundan anlaşılmaktadır.
Mahkemece, dava konusu suyun gerek Medeni Kanunun 679. maddesinin son fıkrası gerekse 167 sayılı Yeraltı Suları Hakkındaki Kanun birinci maddesi kapsamında olan genel sulardan olup olmadığı, yeraltı sularından anlayan jeolog uzmanlar marifetiyle araştırılarak davalı DSİ. Genel Müdürlüğü'nün 5.3.1987 tarihli cevap layihasındaki savunmaları da dikkate alınmak suretiyle sonucuna göre bir karar verilmesi gerekir. Eksik inceleme yapılarak yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Bu itirbarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK. nun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA) ve peşin ödediği temyiz harcının temyiz edene istek halinde iadesine 21.6.1988 gününde oybirliğiyle karar verildi.