 |
T.C.
YARGITAY
3. Ceza Dairesi
E. 1992/9740
K. 1992/12882
T. 26.11.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
ORMAN SUÇU
MUHAFAZA ORMANI
BAKANLIKÇA VERİLMİŞ MUHAFAZA KARARI
İLAN
ÖZET: Suç tesbit tutanağında. suç konusu arazinin bulunduğu yerin muhafaza ormanı olduğu belirtildiğine göre, Yasanın 23. maddesine uygun şekilde Bakanlıkça verilmiş muhafaza kararı bulunup bulunmadığı ve var ise, civar köy ve kasabalarda ilan edilip edilmediği araştırılarak sonucuna nazaran Yasanın 111. maddesinin uygulama yeri olup olmadığının takdiri gerekir.
(6831 s. OK. m. 23, 111)
Orman Kanununa muhalefetten sanık Mustafa hakkında yapılan duruşma sonunda, anılan Yasanın 93/2-3, TCK.nun 59, TCK.nun 80, 647 sayılı Kanunun 4. maddeleri gereğince neticeten 1 yıl 3 ay hapis, 105.000 lira ağır para cezası ile mahkumiyetine, cezasının teciline, tazminat, nisbi harç ve yargılama giderinin sanıktan tahsiline dair, (Fethiye Sulh Ceza Mahkemesi)nden verilen 6.12.1991 günlü ve 1232/1275 sayılı hüküm C. Savcısı tarafından temyiz edilmiş olduğundan, mahallinden gönderilen evrak C. Başsavcılığı'nın 30.9.1992 günlü tebliğnamesiyle Daireye verilmekle okunarak, gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen sair itirazların reddine. Ancak:
1- Davanın dayanağını oluşturan suç tesbit tutanağında suç konusu arazinin bulunduğu yerin muhafaza ormanı olduğu belirtildiğine göre, Yasanın 23. maddesine uygun şekilde Bakanlıkça verilmiş muhafaza kararı bulunup bulunmadığı, var ise civar köy ve kasabalarda ilan edilip edilmediği araştırılarak sonucuna nazaran Yasanın 111. maddesinin uygulama yeri olup olmadığının takdiri gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Kabule ve uygulamaya göre de;
a) Ayrı ayrı hükmolunan hapis cezalarının TCK.nun 71. maddesi ile içtimaında bulunacak ceza miktarına nazaran 647 sayılı Yasanın 6. maddesinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
b) TCK.nun 29/4. maddesine aykırı olarak aynı Kanunun 80. maddesinin 59. maddesinden sonra uygulanması sonucu sanığa fazla ceza tayin edilmesi,
c) Açıldığı ve işgal edilerek faydalanıldığı kabul edilen yer üzerinde bulunan tesis niteliğindeki tüm zeytin ağaçları ile çit'in, Yasanın 93/4. maddesi uyarınca müsaderesi gerektiğinin düşünülmemesi,
Bozmayı icap ettirmiş, yerel C. Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan bozmaya uyularak verilen hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi (BOZULMASINA), 26.11.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.