 |
T.C.
YARGITAY
3. Ceza Dairesi
E: 1989/13805
K: 1989/7352
T: 20.06.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Orman Kanununa muhalefetten sanık M.C. hakkında yapılan duruşma sonunda: Mahkumiyetine, cezasının teciline dair ... Sulh Ceza Mahkemesinden verilen 11.10.1988 gün ve 420-627 sayılı hüküm sanık vekili ile müdahil vekili tarafından temyiz olunmakla mahallinden gönderilen evrak C. Başsavcılığının 12.12.1988 günlü tebliğnamesiyle daireye verilmekle okunarak,
Gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : 14.8.1987 tarihli iddianameyle, Orman Yasasının 93/2. maddesinin uygulanması istemiyle yeni davanın açılmasından sonra sanık hakkındaki bu davaya müdahil olma konusunda bir talebi bulunmayan Orman İdaresinin sıfatı bulunmadığı cihetle; Açma suçuna ilişkin itirazları yönünden temyiz isteğinin reddine;
Müdahil idarenin işgal suçuna yönelik temyiz itirazları ile sanığın temyizi yönünden yapılan incelemede,
Açma suçundan sanığa verilen temel cezanın yıl olmasına karşın tekerrürden dolayı yapılan arttırmadan sonra 1 yıl 2 ay yerine 14 ay hapis cezası verilmesi ve TCK.nun 81/2. maddesinin 59. maddeden önce uygulanması, sonuç cezayı etkilememiş bulunduğundan bozma nedeni yapılmamış, sair itirazlar yerinde görülmemiştir. Ancak;
1 - Para cezasından başka bir ceza ile mahkum olmuş bulunan sanığa verilen yeni cezanın ertelenemeyeceğinin gözetilmemesi,
2 - Sanık hakkında 5.6.1984 tarihinde verilip 5.7.1984 günü kesinleşmiş bulunan ertelenmiş cezaya ilişkin mahkumiyet hükmünün aynen infazına karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
3 - Sanık hakkında 14.8.1987 tarihinde açılan ikinci davaya orman idaresi müdahil olmadığı halde, sanığa bu davayla ilgili mahkumiyetten dolayı tazminat yükletilmesi,
4 - 14.12.1988 tarihinde yürürlüğe giren 3506 sayılı Yasanın 5. maddesi ile kısa süreli hürriyeti bağlayıcı ceza kapsamında kalan sanık hakkındaki 11 ay 20 günlük cezanın 647 sayılı Yasanın 4. maddesi uyarınca para cezası yada tedbirlerden birine çevrilmesi hususunun mahkemece takdir edilmesi lüzumu,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdahil vekillerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 20.6.1989 gününde oybirliğiyle karar verildi.