 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
Esas no: 1999/6360
Karar no: 1999/6848
Tarih: 15.6.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
ÖZET 22.1.1988 gün ve 5/1 sayılı Yargıtay İçtihatları Birleştirme Büyük Genel Kurulu uyarınca yorum kurallarının kıyas yolu ile yoksulluk nafakası isteklerine de uygulanması gerekir. Boşanma davasından sonra yoksulluk nafakasının istenemeyeceğinin kabulü hak arama özgürlüğünün sınırlaması olur ki bu Anayasaya aykırıdır. Bu itibarla boşanma kararından sonrada yoksulluk nafakası istenebilir.
(743. s. MK. m. 131/1, 143/1 -2,144)
(YİBK., 22.1.1988 tarih ve 5/1 s.)
(2702 s. Anayasa m. 13, 36)
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Madeni Kanunun 131/1. maddesi kapsamında görülen dava sonucu taraflar boşanmıştır.
Medeni Kanunun 144. maddesince düzenlenen yoksulluk nafakası boşanmanın (eki-fer'i) ayrıntılarındandır (Y.2. HD.nin 3.3.1997 gün, 1114-2288 sayılı kararı). Bu nedenle de boşanmanın sonucu ile sıkı sıkıya bağlantılıdır.
Aynı nitelikte olan Medeni Kanunun 143/1-2. maddeleriyle ilgili olarak 22.1.1988 gün, 5/1 sayılı Yargıtay İnançları Birleştirme Büyük Genel Kurulunca oluşturulan inançları Birleştirme kararında yer alan yorum kurallarının benzetme (kıyas) yolu ile yoksulluk nafakası isteklerine de uygulanması gerekir. Boşanma davasından sonra böyle bir isteğin dinlenemeyeceğinin kabulü hak arama özgürlüğünün sınırlaması olur ve Anayasanın 13 ve 36. maddesi uyarınca yasal bir kurala dayanması gerekir. Yoksulluk nafakasının boşanma kararından sonra istenemeyeceğine ilişkin yasal bir kural bulunmadığına göre işin esasının incelenmesi gerektiğinin düşünülmemesi doğru bulunmamıştır (YHGK.nun 31.10.1990 gün 452/549 ve 24.6.1992 gün 33/414, 5.2.1997 gün 795-52; Y. 2. HD.nin 12.3.1993 T. 1469-2509 sayılı kararları).
S o n u ç: Temyize konu hükmün açıklanan nedenlerle (BOZULMASINA), temyiz peşin harcın yatırana geri verilmesine 15.6.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
