 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/8640
Karar No : 1997/10034
Tarih : 03.10.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA: Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
KARAR : 1- Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 9. maddesine göre boşanma davalarında yetkili mahkeme davacının (M.K.136) ikametgahı (M.K. 21) veya eşlerin davadan evvel son defa 6 aydan beri birlikte oturdukları yer mahkemesindedir. Davalı süresinde yetki itirazında bulunmuştur. Tarafların son defa 6 ay süre ile Diyarbakır'da birlikte oturdukları hakkında delil yoktur. Davacının daha evvel ihtar göndermiş olması bu durumun kabulüne neden yapılamaz. Tarafların Tekirdağ'da nüfusa kayıtlı oldukları anlaşılmakta olup, Nüfus Kanununun 4. maddesine göre nüfusa kayıt olunan yer ikamete karinedir. Görev nedeniyle bu yerde bulunması idari kararla herzaman değişebileceğinden ikametgahın Diyarbakır'a nakledildiğini göstermez. Kocanın ikametgahını Diyarbakır'a naklettiği yönünde de bir delil getirilmemiştir. Tekirdağ mahkemelerinin yetkili olduğu yönünde cevap süresi içinde ortaya konan yetki itirazının kabulü gerekirken yargılamaya devamla esas hakkında karar verilmesi doğru değildir.
2- Mahkemelerin yetkisine yönelik itirazlar ilk itirazlardan olup (HUMK.187/2) bu husus mahkemece öncelikle ve esasa girilmeden, hadise şeklinde incelenerek sonuçlandırılır. (HUMK.190-196) Hakim hadise hakkındaki kararını derhal verir ve iki tarafa bildirir. (HUMK.225) Görüldüğü gibi yetki itirazı hakkında verilen ara kararının ilgilisine tebliğinde yasal zorunluluk bulunmaktadır. Belirtilen yasal kurala uyulmadan davalının yokluğunda hüküm kurulması savunmayı ve davanın sonucunu etkileyen önemli bir usul hatasıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, bozma sebebine göre diğer yönlerin şimdilik incelenmesine yer olmadığına, 3.10.1997 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.