 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E. 1997/5269
K. 1997/6499
T. 5.6.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
BOŞANMA DAVASI
AĞIR KUSUR
EVLİLİK BİRLİĞİNİN TEMELDEN SARSILMASI
KARAR ÖZETİ : 3444 sayılı Yasa ile değişik Medeni Kanunun 7134/ 2. maddesi gereği, kusuru daha ağır olan davacıya karşı davalının itiraz etme hakkı bulunmakta ise de, davalının bu hakkını kötüye kullanması sonucu evlilik birliğinin devamında, davalı ve çocuklar yönünden korunmaya değer yarar kalmamış ise, evlilik birliğinin temelden sarsılmış olduğunun kabulüyle boşanmaya karar verilmesi gerekir.
(743 s. MK. m. 134/2)
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda, mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; evrak okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
Toplanan delillerle davacının, on yıl gibi uzun süreden beri sadakatsizlik içinde bulunduğu, bu konuda yaygın dedikodunun varlığı ve davalının da maddi olguyu bildiği, bu nedenle davacıya hakaret ettiği anlaşılmıştır. 3444 sayılı Yasa ile değişik Medeni Kanunun 134/2. maddesi gereği, kusuru daha ağır olan davacıya karşı davalının itiraz etme hakkı bulunmakta ise de, davalının bu hakkını kötüye kullanması sonucu evlilik birliğinin devamında davalı ve çocuklar yönünden korunmaya değer yarar kalmamış ise, evlilik birliğinin temelden sarsılmış olduğunun kabulüyle boşanmaya karar verilmesi gerekir. Davacının sadakatsizliğini bile bile davalı evlilik birliğinin devamını istemekle yasal hakkını kötüye kullanmıştır. Ayrıca, davacıya hakaret etmekle kusurlu duruma girmiştir. Kadının sadakatsizliği alışkanlık haline getirmesine karşılık davalı kocanın bunu hoşgörü ile karşılaması Türk aile anlayışı ve manevi değerleriyle bağdaşmaz. Davalı, gerek kendini ve gerekse çocuklar yönünden korunmaya değer bir yarardan söz etmemiş, resen de böyle bir hak tesbit edilmemiştir. Kamu düzenini de bozan böyle bir beraberliği yasanın koruyacağı da düşünülemez.
O halde, temelden sarsılan evliliğin boşanma ile sonuçlandırılması yerine davanın reddine karar verilmesi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ : Hükmün açıklanan nedenlerle (BOZULMASINA), temyiz peşin harcın yatırana geri verilmesine, 5.6.1997 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
