 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/4500
Karar No : 1997/5560
Tarih : 21.05.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm manevi tazminat ve yoksulluk nafakası yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : 1- Tanıkların davacıdan naklen aktardıkları olaylar boşanma hükmüne esas alınamaz.
Medeni Kanun'un 134/1-2. maddesi uyarınca; boşanma kararı verilebilmesi için evlilik birliğinin, müşterek hayatı sürdürmeleri eşlernden beklenemeyecek derecede temelinden sarsıldığının sabit olması gerekir. Oysa dinlenen davacının tanıklarının sözlerinin bir kısmı Medeni Kanun'un 134/1 maddesinde yer alan temelinden sarsılma durumunu kabule elverişli olmayan beyanlar olup, bir kısmı ise, sebep ve saiki açıklanmayan ve inandırıcı olmaktan uzak izahlardan ibarettir. bu itibarla davanın reddi gerekirken delillerin takdirinde hataya düşülerek yetersiz gerekçe ile boşanmaya karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır. Ancak boşanma hükmü temyiz edilmediğinden bu yön bozma nedeni yapılmamış yanılgıya işaret edinilmekle yetinilmiştir.
2- Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygnu sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davacının aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
3- Boşanma yüzünden davacının yoksulluğa düşeceği ve daha ziyade kusurlu olmadığı belirlenmiştir. Kaldı ki nafaka yükümlüsünün kusuru aranmaz. O halde davacı lehine Medeni Yasa'nın 144. maddesi koşulları oluşmuştur. Uygun miktarda yoksulluk nafakası takdiri gerekir. Bu yön gözetilmeden yoksulluk nafakası talebinin de reddi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ : 1- Hükmün bozma kapsamı dışında kalan temyize konu kesimlerinin ikinci bentte gösterilen nedenlerle ONANMASINA,
2- Hükmün 3. bentte gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine 21.5.1997 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.