 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/2729
Karar No : 1997/3098
Tarih : 13.03.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
KARAR : Medeni Kanunun 152. maddesi, kocanın evlilik birliğinin reisi olduğunu, evin seçimi karı ve çocukların geçiminin ona ait bulunduğunun 162/son maddeside karı kocadan biri talepeder ve ayrı yaşama hakkı gerçekleşirse hakimin nafakaya hükmedilebileceğini öngörmüştür. Toplanan delillerden davalının bir başka kadınla ilişkiye girip evi terkettiği anlaşılmaktadır. Kadın bu durumda ayrı yaşamada haklıdır. Kocanın çay bahçelerini annesine ve kardeşine baksın düşüncesiyle reşit oğluna bırakması, davalıyı nafaka borcundan kurtarmaz. O halde mahkemece tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumları dikkate alınarak kadın ve onunla birlikte oturan 1988 doğumlu Zafer için uygun bir nafaka takdir edilmesi gereken delillerin değerlendirilmesinde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde isteğin reddedilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün gösterilen sebeple bozmada oybirliği, sebebinde oyçokluğuyla BOZULMASINA, temyiz peşin harcın yatırana geri verilmesine 13.3.1997 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
KARŞI OY YAZISI
Davalı, çay bahçesinin gelirini davacı ve nezdindeki çocuğun infah ve iaşesinin sağlanması için reşit olan oğluna bıraktığını ileri sürmüş ise de bu yön isbat edilememiştir. Bu gerekçe ile hükmün bozulması gerekir.