 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
Esas No : 1996/3780
Karar No : 1996/4505
Tarih : 22.04.1996
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm şahsi ilişki ve nafaka yönü temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : 1 - Medeni kanunun 134/3. maddesi koşulları oluşmamıştır.
Medeni Kanunun 134/1-2 maddesi uyarınca; Boşanma kararı verilebilmesi için evlilik birliğinin, müşterek hayatı sürdürmeleri eşlerden beklenmeyecek derecede temelinden sarsıldığının sabit olması gerekir. Oysa dinlenen davacının tanıklarının sözlerinin bir kısmı Medeni Kanunun 134/1 maddesinde yer alan temelinden sarsılma durumunu kabule elverişli olmayan beyanlar olup, bir kısmı ise, sebep ve saiki açıklanmayan ve inandırıcı olmaktan uzak izahlardan ibarettir. Bu itibarla davanın reddi gerekirken delillerin takdirinde hataya düşülerek yetersiz gerekçe ile boşanmaya karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır. Bu yön temyiz edilmediğinden, bozma yapılmamış, yanlışlığa işaret edilmiştir.
2 - Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
3 - Taraflar aynı şehirde oturmaktadır. O halde baba ile çocuk arasında kurulan şahsi ilişki yeterli değildir. ŞAhsi ilişkinin geniş tutulması halinde sakınca olduğuda iddia ve kabul edilmemiştir. Çocukla babanın yabancılaşmamasını sağlar biçimde daha sık olarak şahsi ilişkinin düzenlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizdir.
SONUÇ : Yukarıda 3. bentte gösterilen nedenle temyiz olunan hükmün BOZULMASINA, temyiz peşin harcın yatırana geri verilmesine, 2. bentte gösterilen nedenle sair temyiz itirazının REDDİNE 22.4.1996 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.