 |
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
Esas No : 1996/10986
Karar No : 1996/12081
Tarih : 20.11.1996
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
KARAR ÖZETİ:Koca yaşlılığı, hastalığı, işsizliği gibi sebeplerle Medeni Kanunun 137. maddesi uyarınca nafaka isteyebilir. Aksi halde kadına karşı nafaka yükümlüsü kocadır.
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm tazminat ve nafaka yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup» gereği görüşülüp düşünüldü.
1-Aileyi İnfak ve iaşe ile koca yükümlü olup (MK. 152) koca Medeni Kanunun 190. maddesi çerçevesinde karısının aile masraflarına katılmasını, aynı kanunun 151/3 ve 153/2. maddeleri çerçevesinde ihtiyaç olduğu kadar müzaharet isteyebilir. Şu halde hastalık, yaşlılık, işsizlik gibi sebeplerin oluşması halinde koca yararına Medeni Kanunun 137. maddesi çerçevesinde tedbirler oluşturulabilir. Kadının varlıklı ve hatta boşanma davasında tam kusurlu eş olması kocanın Medeni Kanunun 152. maddesinde yer alan görevini ortadan kaldırmaz. Boşanma davası açılmakla taraflar ayrı yaşamak hakkına haiz olup (MK. 162/2) mahkeme dava tarihinden itibaren gerekli tedbirleri resen almak ve bu cümleden olarak kadın lehine tedbir nafakasına hükmetmekle mükellef olduğu halde gerekçesi gösterilmeden kadın yerine koca lehine tedbir nafakası verilmesi doğru değildir.
2-Davacının maddi tazminat isteği Medeni Kanunun 143/1. maddesine dayanmaktadır. Bu konuda olumlu veya olumsuz bir karar verilmemesi de doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Temyiz edilen kararın gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine oybirliğiyle karar verildi.